Fietsen op Mallorca - dag 5,  Montuïri - 60 km, 500 hoogtemeters

Wellicht bespeurden de trouwe volgers de afgelopen twee dagen een ietwat klagerige teneur in onze verslagen, maar gelukkig hoeven ze daar vandaag niet bang voor te zijn.

OK, toen we vanmorgen opstonden was het nog grijs en regende het af en toe een beetje. De temperatuur lag ook amper boven het niveau dat de achterblijvers in NL de laatste tijd  te verwerken hebben gekregen. Tegen de middag zou het echter droog worden, met af en toe wat zon.

Tijdens het wachten op beter weer heb ik me nog eens verdiept in de materie van de GPX-files. Twee jaar geleden in Spanje had ik die geladen in Google My Maps en hoewel je daar bij mijn weten niet rechtstreeks mee kon navigeren (zeker omdat ze van noord naar zuid liepen terwijl wij de route andersom hadden gepland en de richting omkeren is ‘best wel een dingetje’), gaf het toch uitstekend houvast als je twijfelde of je nog op de goede weg zat. Via de app ‘Cynq’ kun je de routes van Fred Rompelberg downloaden, dus die moesten ook naar My Maps kunnen. De route die ik voor vandaag geselecteerd had werd inderdaad keurig zichtbaar op Google Maps en onze positie met het blauwe bolletje; goed genoeg voor nu. De volgende les wordt het invoeren in Strava, dan zou je wel gesproken ondersteuning moeten kunnen krijgen of in ieder geval piepjes als je afwijkt van het geplande parcours. Iets voor de volgende fietsvakantie.

Tegen de middag konden we op pad, weliswaar warm gekleed en over een nog kletsnat wegdek, maar de zon kwam inmiddels door de wolken heen en het parcours was erg leuk. Er moest aardig geklommen worden tot we op 290 m hoogte in Randa aankwamen. Daarna volgde de schitterende afdaling naar Montuïri. Marja had ijskoude handen gekregen en er leek ook een dikke bui onze kant op te komen, dus we besloten even te gaan opwarmen bij Cafeteria Es Revolt, precies op het verste punt van ons rondje van vandaag. Het restaurant leek van buiten wel gesloten, maar toen we wat beter keken bleek het er stampvol te zitten met locals die aan het lunchen waren. Kennelijk had Es Revolt meerdere functies, want vlak erachter lag het  lokale voetbalveld en door een zijdeur kwam je bij het wedstrijdzwembad en de sporthal. 

We hadden net plaatsgenomen aan de bar voor een warm drankje toen de eerste druppels vielen. Een paar minuten later begon het te hozen. Het stadje en de omliggende heuvels waren amper meer te onderscheiden. Dat ging wel even duren dus. Een half uurtje later waren de meeste lunchgasten weer vertrokken, maar toen kwamen de eerste plukjes collega-fietsers letterlijk en figuurlijk binnendruppelen. Het waren er in totaal wel 25 en ze waren volledig doorweekt en tot op het bot verkleumd.  Zelfs professionele regenkleding biedt bij zulk hondenweer maar tot op zekere hoogte soelaas. De uitbater spreidde kranten uit over de gladde stenen vloer en zette een waarschuwingsbord met het Spaanse equivalent van ‘Caution, Wet Floor’ bij de ingang. Wij bekeken het schouwspel vanachter ons 2e kopje thee en een heerlijk stuk cheesecake met veel mededogen en licht leedvermaak. 

Om kwart over drie was het weer droog, dus stapten we geheel opgewarmd op voor de terugweg. Het zag er links van ons nog erg dreigend uit, maar de laatste bui trok langs ons heen en het werd zowaar weer zonnig. We konden aan de vele plassen zien dat het flink te keer was gegaan. Na 60 km kwamen we met een voldaan gevoel aan bij het hotel.

Het avondeten was weer uit de kunst - misschien vonden we het gisteren wat tegenvallen omdat we toen ook al uitgebreid hadden geluncht en zonder de inspanning van een fietstocht toch wat minder hongerig waren?