Rome 2013 - Dag 13 - Pfunds - Töll - 106 km

3 september 2014 - Merano, Italië

Het Posthotel overtrof de verwachtingen. Prima eten gisteravond, vanmorgen heerlijk ontbijtbuffet, goede bedden, razendsnel internet zodat ik eindelijk een paar filmpjes op de blog kon zetten - en, last but not least, een handvol vrije stopcontacten waaraan we al onze apparatuur konden opladen. Toen ik ruim dertig jaar geleden in mijn eentje door de VS fietste, schreef ik elke week een paar ansichtkaartjes en/of brieven als teken van leven. Bellen kon nog niet mobiel en kostte in die tijd ongeveer een tientje per minuut (in guldens weliswaar, maar toch), dus dat deed ik niet al te vaak. Omdat ik onderweg een paar plekken had, waarvan ik wist dat ik er langs zou komen, stuurde het thuisfront de post 'poste restante' naar het postkantoor aldaar of naar de mensen bij wie ik langs zou gaan. Het enige elektrische dat ik bij me had, was een zaklantaarn. Nu moeten (bijna) dagelijks de beide mobiele telefoons, de I-pad, de Garmin, de GoPro en af en toe de batterij voor de camera worden opgeladen, waarvoor ik een hele zak met snoeren meesjouw.

Vanmorgen op tijd vertrokken uit Pfunds bij droog weer en het was iets minder koud dan gisteren. Hoewel we er best lang op moesten wachten en een paar keer warme kleren uit en aan moesten trekken, werd het uiteindelijk zonnig en - voor het eerst sinds een aantal dagen - boven de 20 graden. 

De etappe begon met eerst nog een km of 15 stroomopwaarts langs de Inn, waarvan een deel door Zwitserland, met één oefenklim erin. Vervolgens terug in Oostenrijk 400 m hoogteverschil overbruggen in 6 km met 11 genummerde haarspeldbochten, waarna het van Nauders naar de Reschenpas nog een klein eindje verder omhoog ging door een prachtig dal omgeven door imposante Alpentoppen. Vlak voor de pas  (1520 m) reden we Italië binnen, dus drie landen in één etappe. Marja vond het een beetje een rare pas, eerst een aantal kilometers stevig aanpoten, dan een stukje naar beneden en vervolgens een beetje golvend weer 150 m omhoog. Wat ze vooral miste, was bovenop een bordje met de naam van de pas en de hoogte; dat doet geen recht aan de geleverde prestatie.

Na de Reschenpas volgt de route nauwgezet de Via Claudia Augusta, een belangrijke handelsroute die stamt uit de Romeinse tijd. Geert Wilders zal onze blog wel niet lezen, want anders zou hij bij het lezen van de volgende passage onmiddellijk beginnen te fulmineren tegen Europa en linkse hobby's. Dat zit dus zo: met Europese subsidies is/wordt er een werkelijk schitterend en perfect bewegwijzerd fietspad gerealiseerd over die Via Claudia. Daar komen zoveel fietsers langs dat er op een paar plekken zelfs een fietscafé is geopend met gezonde drankjes (ook bier natuurlijk) en taart, ijs en repen. Er is zoveel mogelijk gestreefd naar het aanleggen op een redelijke afstand van de drukke hoofdweg, waardoor het fietspad dus bijvoorbeeld vanuit de pas gezien rechtsom de Reschensee gaat en de gewone weg linksom. Op sommige plaatsen is het concept van een vrijliggend pad overigens wel extreem ver doorgevoerd en is er een speciale asfaltstrook aangelegd naast een boerenweggetje waar verder absoluut geen verkeer is. 

We zijn inmiddels weer gedaald naar ongeveer 600 m hoogte. De afdaling was hier en daar behoorlijk steil, vooral na de Reschensee en de Haidersee, maar gaat verder langs de Etsch/Adige mooi geleidelijk naar beneden. De bergen om ons heen worden al wat lager. Nadat we eerst uitkeken op de besneeuwde toppen van o.a. de Ortler, zijn de bergen nu geheel begroeid en is de vallei al een stuk breder. Net als in Zuid-Duitsland is deze streek een Walhalla voor de fruitteelt, met name appels. 

We zitten weliswaar in Italië, maar de meeste bewoners praten hier nog Duits, althans iets wat daar op lijkt. Ons onderdak voor deze avond is Pension Frühlingsheim, waar we werden onthaald door een mopperig oud mannetje. Nadat we de kamer in orde hadden bevonden, hoorden we onder het genot van een glaasje Birnenschnapps  (zeker niet zijn eerste van vandaag), zijn wat sneue verhaal aan. Vrouw niet zo lang geleden overleden, zijn favoriete gasten uit Nederland die hier al 45 jaar achtereen kwamen ook kort achter elkaar dood gegaan, dus veel om voor te leven had hij niet meer. Gelukkig wordt hij ondersteund door twee dames, die het ontbijtbuffet verzorgen en de kamers schoonhouden want het geheel ziet er nog alleszins verzorgd uit.

Zo eerst maar eens op zoek naar een hapje eten. De eerste kennismaking met de Italiaanse keuken eerder vandaag in St. Valentino smaakt naar meer en na 106 km gaat er best wat in.

Totaal 1209 km

Foto’s

3 Reacties

  1. José ter Haar:
    3 september 2014
    Wat een mooi, rustig beeld met je nieuwe 'hoofdcamera'. Mooie, nieuwe toegevoegde waarde.
    Hoe hard ging het trouwens naar beneden daar?
    X
  2. Just:
    4 september 2014
    Wat leuk die video's. Net of ik meerijd.
    Maar 'let's be carefull out there' met die snelle afdalingen!
    Groeten, Just
  3. Pa:
    4 september 2014
    Hallo stoere fietsers,
    Als Hannibal over de Alpen( Nog olifanten gezien?) Italië al bereikt. Over de waterscheiding. Petje af. Mooie verslagen en foto's. Spannend filmpje! We volgen jullie dagelijks. Fijne reis door Italië.
    H.Gr. Ma Pa.