Rome 2014 - Dag 10 - Pfullendorf - Bregenz (AU) - 79 km

31 augustus 2014 - Bregenz, Oostenrijk

Afgezien van een kleine maar onverbiddelijke wegwerkzaamheid - waar we de fietsen en de tassen afzonderlijk omheen getild hebben - was het vanochtend echt kilometers vreten. Vrijwel steeds bergaf, over gladde asfaltwegen en met het windje in de rug scheurden we erover met 25 à 30 km per uur. We haalden een traktor met hooiwagen in! Het enige waar ik dan ook op hoefde letten, waren de vele slakken op de weg. Omdat ik die oranje glibbers zo vies en griezelig vind, wil ik zelfs hun DNA  niet aan mijn banden krijgen, dus stuur ik er steeds secuur omheen, wat niet altijd meevalt gezien hun neiging tot slijmerig samenscholen. Hele families, brrrr. 

Verder was er weer veel Landwirtschaft te zien aan alle kanten. Geen wijnranken meer hier, maar des te meer appels en peren. Nu hebben we al zolang we in Duitsland fietsen, zoveel openbaar toegankelijke fruitbomen gezien dat ieder gezin er wel een voor zichzelf heeft, dus je vraagt je wel af wat ze dan nog met al die boomgaarden vol roodwangige appeltjes moeten. In de Apfelstrudel zullen ze wel gaan. Mooi zijn ook de metershoge hopranken, met van die leuke belletjes eraan. 


Ondanks de diverse pauzes voor foto's, plassen en kaart verwisselen, hadden we er tegen het middaguur al 70 km opzitten. We lunchten lekker warm, met visjes en groente, bij Williams Höhe, om daarna Oostenrijk binnen te rijden! Helaas stopte de actie hier doordat de al ruim van tevoren aangekondigde regen nu echt met bakken uit de hemel ging vallen. Tegenover het station Bregenz-Hafen zijn we, met heel veel andere natgeregende toeristen, in Hafenrestaurant Bregenz neergestreken. De regen wisselde van hard naar iets zachter en helaas weer harder en de lucht wisselde van diepgrijs naar, hoopvol, iets lichter grijs. Binnen was de geur van Kaiserschmarren zo sterk dat wij ook maar iets zoets bestelden, Apfelstrudel met Vanillesosse. Met name Henk ging zich ondertussen stierlijk vervelen, dus toen het, echt?, zachter ging regenen, zijn we met regenjassen aan op de fiets gestapt. Dat was geen pretje: koud en nog steeds zoveel water, op straat en druipend uit de bomen, dat we onder een viaduct zijn gaan kijken in het routeboekje voor een slaapplek in Bregenz. 

Bij JUFA, van oorsprong een soort jeugdherberg, maar nu een bijna volwaardig hotel, konden we nog een kamer krijgen. JUFA is gevestigd in een enorme oude textielfabriek, die heel smaakvol is omgetoverd tot een beetje alternatief geheel, met bijbehorende gasten. Alles wordt weliswaar commercieel - we betalen hier 'gewoon' 100 euro voor een kamer -, maar heel prettig en losjes gerund, met veel aandacht voor de individuele gast. Voor ons zielige verpieterde fietsers, maakte de kok dus speciaal een heerlijke maaltijd klaar, zodat we niet in het beestenweer op zoek hoefden naar een restaurant. Eind goed, al goed dus, al is het jammer dat we niet wat verder zijn gekomen vandaag. Maar, vooral ter mijner geruststelling, hebben we tijdens ons urenlange verblijf in het Hafenrestaurant in Reitsma's boekje gelezen dat we indien nodig een stuk per trein kunnen afleggen* om op tijd in Venetië aan te komen. Maar eerst morgen, ijs en weder dienende,  op weg naar de Arlbergpass! 

Totaal 934 km

* Noot van Henk: het is natuurlijk niet de bedoeling dat een eventuele treinreis in de plaats komt van het fietsen. We gaan dan na de side-trip naar Venetië per trein weer terug naar de plek waar de hoofdroute hebben verlaten om de draad weer op te pakken ;)

Foto’s

1 Reactie

  1. Linda:
    31 augustus 2014
    Dat is ' the real spirit'; doorfietsen als het cats and dogs regent en geen stukken afsnijden met de trein. Ik heb voor morgen mooi weer voor jullie besteld!