WT 16-17, 17 december 2016 - Tathra Beach Motor Village, Tathra, NSW

We hadden precies de goede dag uitgezocht om weer naar de kust te gaan. Het was vandaag heerlijk - veel zon, ruim 25 graden en in eerste instantie ook weinig wind.
Toen we opstonden was het al heel aangenaam buiten en dat vond de familie kangoeroe ook. Ze verplaatsen zich af en toe een stukje over de camping terwijl ze de schaarse beetjes gras verorberen en overal ronde keutels achterlaten. Ze houden de mensen wel goed in de gaten, maar zolang je niet recht op ze af loopt, grazen ze rustig door. Het lijkt alsof ze geen vlieg kwaad doen, maar vooral de volwassen mannetjes, die fors aan de maat zijn - een kleine twee meter als ze rechtop staan -, kunnen flink agressief tekeergaan tegen elkaar. Naarmate het warmer werd, gingen de 'roos op zoek naar de schaduw om zich daar op weinig elegante wijze neer te vlijen. Vervolgens deden ze niet veel meer dan zich omstandig krabben en af en toe wat zand over hun lijf gooien, vermoedelijk tegen parasieten.

Zelf gingen we na de koffie op zoek naar een strand dat aan alle eisen van Marja voldeed: stil, schoon, geen kwallen, en veilig, dus niet al te woeste golven en geen 'rip-currents'. Bovendien mocht het water niet te koud zijn en dat was het verder naar het zuiden wel. Ze had van de beheerster van het park een aantal tips gekregen waarmee we op pad konden. Eerst een paar kilometer naar het noorden, waar de Bega-rivier in zee uitkomt en je in de 'inlet', waar de zee de monding van de rivier binnenstroomt, mooi rustig water hebt. Helaas was de inlet onlangs dichtgeslibd, waardoor het water er minder schoon uitzag dan we zouden willen. Aan de oceaankant van de zandbank beukten de golven vol op de kust, dus dat leek ook niet aantrekkelijk. Vervolgens zijn we weer in de auto gestapt naar de andere kant van Tathra. Daar liep een mooi pad boven over de kliffen. Je kon er genieten van een prachtige rotskust, maar we hadden kennelijk de afslag naar het rustige strand bij de werf gemist. 

Na de wandeling was het de hoogste tijd voor een lekkere lunch in een restaurant met Wifi, waar we ons verhaal van gisteren op de blog zouden kunnen zetten. Cliff's Place voldeed in beide opzichten, een heerlijke seafood platter op het terras met uitzicht en Wifi. We hadden al een paar weken geen ijs meer gehad en volgens de serveerster moesten we daarvoor bij de gelateria in Bermagui zijn, een stukje verderop langs de kust over een mooie route. Onderweg zagen we bij Cottagee een prima strand met een inlet die wel was verbonden met het achterliggende meer. Bermagui bleek een levendig stadje te zijn met een jachthaven en een fraai strand aan Horseshoe Bay, ingeklemd tussen twee rotsige uitlopers. Waar het strand bij Tathra gisteravond nog vol lag met 'blue bottles', blauwe kwalletjes met lange sliertige tentakels - die bij aanraken tot extreem pijnlijke reacties leiden -, leek het strand hier geheel kwalvrij. Er waren wel een stuk of 20 zwemmers en twee lifeguards waakten over hun veiligheid. Het water bleek behoorlijk fris te zijn (een graad of 18 schat ik, Marja dacht 15), dus er was nog wel wat overredingskracht nodig om mijn lief het water in te krijgen. Na een paar minuten pootjebaden werd ze verrast door een flinke golf, dus toen was ze toch al helemaal nat. Vervolgens bleek het zwemmen eigenlijk heel erg lekker. De wind trok stevig aan en blies vanaf het land, waardoor de golven op het moment dat ze braken als het ware teruggeblazen werden. Als je dan vlak achter zo'n golf zat, leek het net of je in de regen zwom. 

Op de terugweg naar Tathra zijn we ook nog even op dat andere strand wezen kijken. Dat bleek weer zo'n 'squeaky beach' te zijn, waarbij het zand bij iedere stap die je zette onder je schoenen piepte. De oceaan was inmiddels veel te ruig door de harde wind. In de inlet zwommen gezellig kletsend vijf dikke dames, prachtig plekje.