Corona Volente 2 - 11 September 2021 - Scanno, Italië

Zaterdagochtend, de vierde alweer tijdens deze vakantie. Omdat ik weer veel wil koken in de grote keuken in ons nieuwe huisje, moesten er wel boodschappen worden gedaan. Hier in Scanno heb je veel van die piepkleine huiskamerwinkeltjes, waar je natuurlijk niet veel keus hebt, maar die wel fijn zijn om even snel een brood te kopen, wat tomaten of een doosje lucifers - al moesten we voor die ouderwetse stokjes wel drie van die kruideniertjes aflopen, om uiteindelijk bij de tabacchi terecht te komen. Voor de serieuze inkopen moesten we dus echt een stukje rijden, naar de Carrefour in Sulmano, waar ik voldoende groenten, kaas en vlees kon uitzoeken om de eerstvolgende dagen door te komen. In de auto erheen bewonderden we weer het ruige berglandschap van de Abruzzen, met toppen tot 3000 meter, en stopten we even bij het wonderschone Lago di San Domenico, een stuwmeer waar je eigenlijk alleen naar mag kijken, want alles wat je graag zou willen in en rond dat schitterende groenblauwe water, zwemmen bijvoorbeeld, is verboden. Wel met als resultaat dat het water en de oevers er perfect schoon uitzien.

Na de lunch met lekkere broodjes en nog warme geroosterde porchetta van de Carrefour zijn we op de fiets gestapt, want het was prachtig fris, zonnig weer. Vanuit het Centro Storico vielen we eerst een flink stuk naar beneden, om even later weer omhoog te klimmen naar het middeleeuwse stadje Villalago. Onderweg zagen we borden met de waarschuwing: langzaam rijden en uitkijken voor overstekende beren met jonkies en in Villalago zie je overal plaatjes van beren op de bordjes met huisnummers. Je zou bijna denken dat die beren zich hier dagelijks vertonen, net als die elanden waarvoor je in de VS steeds enthousiast wordt gemaakt, maar die eigenlijk gewoon niet bestaan. Het enige levende wild dat we vanmiddag tegenkwamen was een hert in de bosjes en verder dus dat berenstandbeeld waar Henk mij op gefotografeerd heeft. We blijven natuurlijk hopen dat we deze week nog een wolf, ja die zijn hier ook, of beer in het echt, maar op veilige afstand, mogen tegenkomen.

Omdat een rondje om het Lago di Scanno maar 15 kilometer fietsen is, zijn we doorgereden naar het meer waar we vanochtend ook al even waren, maar nu reden we er over een mooie brug naartoe, langs een klein kerkje. Het was er heel rustig en de kleuren van het water zijn ongelooflijk mooi.

Wat ons steeds meer opvalt in Scanno en omgeving: het is hier prachtig, dus je zou verwachten dat de toeristen in groten getale zouden moeten toestromen, maar op de een of andere manier is het allemaal niet van de grond gekomen. Pas in de zestiger jaren is Scanno, toen er tunnels werden gebouwd, voor de buitenwereld toegankelijker geworden en kennelijk zijn er daarna veel en grote voorzieningen gebouwd om de toeristen te herbergen. Maar alles is kennelijk van korte duur geweest, want aan de randen en in de heuvels boven het dorp staan nu veel grote hotels en pensions, die zo te zien al lang leeg staan en steeds verder aftakelen. Jammer voor de inwoners dat deze streek qua toerisme dus niet tot volle bloei is gekomen, maar voor ons is dit een fantastische, nog redelijk authentieke en rustige plek.