Corona Volente 2020 - 11 september - Pertitschach, Oostenrijk

Het is nog steeds prachtig weer, dus een flinke fietstocht was ongetwijfeld weer leuk geweest in dit prachtige bergland. Zoals zo vaak bleek het echter een uitstekend idee om de tips van locals op te volgen, in dit geval van Margit Pieschl, de eigenaresse van ons appartement. Het tripje van vandaag hadden we niet graag willen missen, hoewel onze knieën en beenspieren morgen wel wat stram zullen zijn.

De aanbeveling was een trip naar de Tscheppaschlucht, de smalle, weelderig begroeide kloof die is uitgesleten door de Loiblbach. We gingen eerst een stukje met de auto richting de Loiblpas (op de grens met Slovenië) en vlak voorbij Ferlach was de parkeerplaats die toegang bood tot de wandeling. We moesten eerst stevig afdalen om bij de rivier te komen en aan het begin van de echte wandeling zat een oude dame met een mondschermpje achter een houten tafel op een bruggetje om de kaartjes te verkopen. Jammer dat ik daar geen foto van heb gemaakt. Het pad begon nog lekker breed en vlak, maar al gauw werd het smaller en steiler. Op heel veel plekken was er geen ruimte meer voor een normaal pad, dus er waren veel constructies gemaakt van houten plankieren, houten traptreden die door flinke stukken betonijzer op hun plek werden gehouden en ook metalen trappen, op veel plaatsen voorzien van bepaald niet overbodige leuningen.

Het riviertje was prachtig gletsjerblauw, met overal stroomversnellingen en watervallen. In het smalste deel van de kloof, met hoge steile wanden, waren er verschillende ‘weeping walls/rocks’ waar het water ogenschijnlijk uit de rotsen sijpelde en langs weelderig groene mossen naar beneden druppelde. Het vochtige en koele klimaat in de kloof zorgt voor een eigen ecosysteem, met zelfs in deze tijd nog een hoop bloeiende bloemen, dus ik hoop dat we José en de andere groenkenners onder de lezers een plezier doen met de foto’s. De grootste waterval onderweg is de Tschaukofall, genoemd naar de Duitse bioloog Dr. Peter Tschauko, die de flora en fauna van de kloof uitgebreid heeft bestudeerd. Het laatste stukje van de wandeling is een educatief pad over alles wat groeit en bloeit in de kloof. Aan de bordjes daar is goed te zien dat de echte plantenliefhebbers dit uitje beter in het voorjaar kunnen doen, want dan bloeit er nog veel meer dan nu. Het pad eindigde bij Gasthaus Deutscher Peter en daar konden we de bus nemen om weer bij de auto te komen. In het OV moet je hier wel een mondkapje dragen; geen overbodige luxe want de bus zat stampvol. Altijd nog beter dan het pad naar beneden terug moeten lopen, dan waren we morgen echt kreupel geweest.

Na een bezoekje aan de Spar (dé kruidenier van Oostenrijk) was het de hoogste tijd voor een paar uur zonnebaden en een stukje zwemmen in de Rauschelesee. Daar was het weliswaar wat drukker dan eerder in de week, maar nog steeds heerlijk toeven. Het water is nog zo’n 22 graden, en de bovenste laag wellicht nog iets warmer, dus dat is lekker verfrissend en volgens ons ook goed om het melkzuur weer uit de spieren te jagen - zo voelt het althans wel.

Ook voor het avondprogramma hadden we een tip gekregen van Margit: live muziek in de Biergarten van Café im Lustgarten in Klagenfurt. Prima vertolkingen door Marino Mr. Cela van pop-, rock- en reggaeklassiekers, onder het genot van een drankje en een simpele hap (Grillteller voor mij, veel vlees, gebakken aardappelen en een verdwaald stukje groente, en een vegetarische variant met feta voor Marja).

Bijna jammer dat de geweldige week in Karinthië er alweer op zit, maar morgen rijden we naar Lago d’Iseo, waar het ook vast weer heerlijk wordt.