Corona Volente 2020 - 14 september - Pilzone, Italië

Na de fietstocht van gisteren waren we wel even aan wat anders toe dan verkeersherrie en slecht onderhouden wegen, dus hebben we vandaag een soort rustdag ingelast. De ochtend stond in het teken van de verhuizing van onze loftkamer, met slechts een waterkoker als keukenitem, naar een appartement waar we wel een volledig ingerichte keuken tot onze beschikking hebben. Nadat we vanmorgen het appartement hadden bezichtigd en goedgekeurd, moest het eerst van top tot teen volgens covid-19-protocol worden gereinigd en ontsmet.

Dat gaf ons mooi de gelegenheid om alvast voor te sorteren op de nieuwe faciliteiten middels een bezoekje aan de Italmarkt in Iseo. Marja is er in Nederland amper toe te bewegen een supermarkt te bezoeken, maar in het buitenland vindt ze vooral de grotere winkels wel interessant om te kijken wat je zoal kunt krijgen dat thuis niet wordt aangeboden. Ze is ook tijdens de vakantie dol op regelmatig zelf koken en past haar recepten naadloos aan aan wat er ter plekke te krijgen is.

Wat ik interessant vind zijn de kaas- en vleeswarenafdeling en bovenal het wijnassortiment. We zijn nu in drie landen geweest en het wijnaanbod is telkens totaal andersdan we thuis gewend zijn. Dat komt natuurlijk vooral door het feit dat NL amper eigen wijn produceert en het aanbod van Appie en Gall&Gall dus uit alle werelddelen komt, terwijl in wijnlanden/streken het accent veel meer ligt op de eigen wijnen. De inname is de laatste jaren wat teruggeschroefd, dus in een week tijd kun je niet al te uitgebreid proeven, maar het is ontzettend leuk om eraan herinnerd te worden dat er in het betaalbare segment zoveel meer te beleven valt dan de geijkte chardonnay, sauvignon blanc, merlot en cabernet sauvignon. In Freiburg was dat heerlijke Grauburgunder uit de Kaiserstuhl. In Karinthië wordt amper wijn gemaakt (nog minder dan in NL) maar ik vond bij de Pennymarkt een prachtige Grüner Veltliner uit Wachau. Hier zitten we als gisteren al gemeld in de regio Franciacorta. Het lijkt wel of iedere vallei in Noord-Italië zijn eigen wijnen heeft en een van de specialiteiten van Franciacorta is een unieke Spumante die wat minder koolzuur bevat, de zg. Satèn. De fles is nog dicht, maar als de smaaksensatie maar de helft is van wat er beloofd wordt, volgt nog een uitgebreide proefnotitie.

Nadat we de spullen hadden verhuisd naar ons nieuwe onderkomen, hebben we de auto gepakt voor een hernieuwde kennismaking met Lago Moro, een klein eindje noordelijk van Lago d’Iseo. Het was er nog net zo mooi als twee jaar geleden, wel aanmerkelijk drukker, maar nog steeds prima te doen. Beetje lezen, beetje mensen kijken, stukje zwemmen en de middag is zo voorbij.

Zowel de oven als de keramische kookplaat doen het prima en we hebben een heerlijk AVGtje gegeten. Helaas is de inrichting van de keuken toch niet helemaal volledig, geen afwasmachine, dus moet ik dadelijk nog even aan de bak.