Corona Volente 2020 - 3 september - Freiburg im Breisgau, Duitsland

Misschien zouden we zonder Corona nu wel met de fiets op reis zijn, van hotel of airbnb naar bed & breakfast of warmshowers-adresje. Heerlijk, maar in deze tijd te riskant, vonden we. Wat we nu doen, met de auto de grote stukken rijden, in een zelfvoorzienend appartement of huisje verblijven en van daaruit fietstochten maken, of, zoals Chris en Titia het noemen: een klaverbladje maken, bevalt tot nu toe uitstekend. Op roadtrip in de auto luisteren we weer eens uitgebreid naar muziek. Van de vele cd’s die we hebben meegenomen, kozen we vandaag voor twee verzamelcd’s, één met een heleboel prachtige nummers uit onze jeugd, die Willem nog voor Elske heeft gemaakt, en een recentere van onze Amersfoortse vriend René. Hij voorzag tijdens de eerste maanden van de Corona-lockdown zijn vrienden elke dag via de mail van een liedje, steeds met een hint naar de actualiteit. Die liedjes, maar volgens ons staan er ook andere op, heeft dj René later op een fijn schijfje, of op z’n Gronings: spaigelploatje, gezet.

Ook het verblijf in ons Mozart-appartement is fijn. We hebben een enorme woon- en slaapkamer, waar van mij wel een stukje afgeknipt had kunnen worden ten gunste van de keuken. Want zelf koken vind ik, zeker met de fantastische verse spullen van de plaatselijke markt, geweldig, zij het dat ik in het keukentje hier mijn kont niet kan keren en nauwelijks ruimte heb om een plank neer te leggen of twee pannen tegelijk op de kookplaat te zetten. Maar ja, zoals de keuken thuis klopt, klopt ie bijna nergens.

Het fietsen was vandaag weer perfect georganiseerd door de routemeester: eerst met de auto naar de parkeerplaats bij de Titisee, daarna een heerlijk tochtje naar de Schluchsee en terug langs een andere weg. We kwamen door donkere bossen, langs knalgroene bergweiden, met uitzicht op de donkere bergen van het Schwarzwald. Het parcours bevatte vandaag naast een paar prettige klimmetjes, tot ruim 1100m über Meereshöhe, helaas wel veel onverharde stukken. Die bosweggetjes zijn altijd beeldschoon, maar de dunne bandjes van de racefietsen hebben er wel wat moeite mee. Gelukkig hield mijn rug zich goed vandaag, mede natuurlijk door het prachtig warme weer en de relatief korte afstand.

In het piepkleine keukentje pakte ik vanavond de koteletten uit die we vanmorgen bij de boer himself op de markt gekocht hadden. De Duitse varkens mogen vast wat langer leven dan de Nederlandse, want dat waren me toch een joekels! en heerlijk van smaak bovendien, samen met een maiskolf en salade van mooie wit-met-rode rettich en aardbeien toe.

48 km, 520 hoogtemeters