Costa Rica 2019, 27 november - Hotel Tortuguero Natural, Tortuguero

Van ons hotel in San José kregen we eergisteren bij aankomst meteen twee setjes oordoppen overhandigd met de mededeling dat het wel eens wat lawaaiig kon zijn in de omgeving. Wij kwamen er al snel achter dat dat lawaai met name afkomstig is van de treinen die een paar keer per uur en ook al heel vroeg ’s ochtends als het ware door je kamer heen denderen en waarvan de machinist al van verre - maar ook van dichtbij - meermalen enthousiast aan de stoomfluit trekt. Dus toen we gistermiddag uit het restaurant rolden, leek het ons wel leuk om die luidruchtige trein op te wachten om hem ook echt te zien langskomen. Een beveiliger van het naast de spoorlijn gelegen gebouw kreeg ons en onze bedoelingen al snel in de gaten en hij deed in rap Spaans uit de doeken hoe vaak welke treinen zo rakelings langs ons hotel door de bocht kwamen gieren. Quattro was een woord dat we opvingen en ook dat de ene trein maar twee wagons had en de andere veel meer, met passagiers erin. En ja hoor, het klopte helemaal. De trein kwam om vier minuten over 2, en hij reed gewoon tussen het overige verkeer door, zonder hekken rond de rails, alleen een enkele spoorboom. De beveiliger stond van een afstandje ook te kijken en stak zijn duim op: missie geslaagd! - Henk heeft hem met het twee-wagonstreintje op de foto gezet.

De afgelopen nacht hoorde ik de trein al niet meer, maar ik toch was dankzij de jetlag weer heel vroeg wakker. Toen Henk ook uitgeslapen was, meldden we ons om zeven uur voor het ontbijt en reden we om half negen weg, richting Parque National Tortuguero. Je kunt daar niet (helemaal) met de auto naartoe reizen, het laatste stuk moet je met de boot. Van Kees en Aly hadden we aanwijzingen gekregen hoe we bij de haven moesten komen waar de boten vertrekken, we hadden een gloednieuwe kaart, dus ach, wie is dan zo kinderachtig om ook nog een tomtom te nemen in de huurauto? Helaas waren we er eergisteren al achtergekomen dat de bewegwijzering in Costa Rica heel summier is en ook vandaag viel het niet mee om de juiste weg te vinden. Gewoon linksaf bij Guápiles en dan alsmaar rechtdoor tot aan de parkeerplaats - dat hebben Kees en Aly misschien toch wat te optimistisch onthouden… Of hadden zij wel een tomtom misschien?

Eenmaal op de juiste plek aangekomen, namen de jongens van de touroperator ons snel onder hun hoede en voorzagen ons van kaartjes voor de boot en de parkeerplaats, verwezen ons naar de soda (een simpel eettentje) waar we voor vertrek nog snel een casada (een simpele warme maaltijd) konden nuttigen. De tocht over de Rio Tortuguero in een aftands bootje met stinkende dieselmotor, was vervolgens vreselijk leuk. Als je goed keek terwijl El Capitan door de bochten scheurde, kon je al allerlei wilde beesten spotten: een gele slang met zijn kopje boven het water, twee kleine kaaimannen op het zwarte zand naast de rivier, een knalgroene leguaan en een paar mooie kleurrijke vogels. Je vaart door de jungle, dus er zijn ook heel veel gigantische kamerplanten te bewonderen, sommige met prachtige bloemen.

Het dorpje Tortuguero stelt niet heel veel voor, maar is wel grappig en sfeervol, met wat winkels, restaurants, hostels en hotels. Je moet flink wat cash geld meenemen, want de enige geldautomaat is nog niet zo lang geleden gestolen door… jaja, echte Pirates of the Caribbean. Ze hebben het apparaat met een kabel losgetrokken en zijn per boot vertrokken, met een buit van 250.000 dollar.

Wij hebben aan de rand van het dorpje een kamer voor drie dagen. De bij het hotel horende touroperator stuurde meteen Bernard op ons af, een ijverige Duitser die na een vakantie dertig jaar geleden nooit meer is weggegaan. Hij schepte wel erg op over zijn eigen capaciteiten en zijn collega’s in het dorp kwamen er slecht vanaf, maar vooruit, lui als wij in dit soort dingen zijn, hebben we zonder vergelijkend onderzoek voor de komende dagen een paar leuke excursies bij hem geboekt, waarbij het hoofddoel is zoveel mogelijk wilde dieren te zien. Ik hoop vooral op het spotten van een luiaard, want ja, Jan en Just, dat vind ik ook een geweldig beest.