Frankrijk 2019, Maas- en Pelgrimsroute, 1 september - l’ Espace Bernadette, Nevers, 75 km

1 september 2019 - Nevers, Frankrijk

Gisteren tijdens het eten vertelde Gerhard, die in Nederland geboren is en al heel lang in Sydney, Australië, woont, in zijn wat roestige en gedateerde Nederlands, dat hij de dag ervoor vanuit Vezelay zijn eerste etappe van de Camino had gelopen. Hij had geen kaart bij zich, alleen zijn telefoon, maar Google Maps had niet kunnen voorkomen dat hij helemaal verdwaald was geraakt en dus wel 40 kilometer had gelopen. Een passerende boer had hem totaal uitgeput en verward in de berm aangetroffen en vervolgens afgeleverd bij Arno en Huberta. Daar moest hij een dag bijkomen, wat gisteravond al aardig leek te zijn gelukt. Huberta had maps.me voor hem op zijn telefoon geïnstalleerd en uitgelegd, Arno liet hem zien hoe de bordjes voor de Sint-Jakobsroute eruitzagen en was alvast een stukje met hem naar beneden gelopen om hem de eerste afslag te laten zien. Gerhard leek dus goed voorbereid en hij vroeg mij jolig of ik erom wilde wedden dat hij op zijn volgende etappe niet weer zou verdwalen. Nee, natuurlijk niet, praatte ik hem moed in, het kon nu niet meer misgaan.

Vanochtend zwaaiden wij Gerhard vrolijk uit en gingen toen ontbijten, samen met Annie en Pierre. Een half uur later waren we bijna klaar toen achter ons de stem van Gerhard klonk en hij mij vroeg: where’s my money? Hij was in rondjes gelopen en snapte niet waarom het pijltje van maps.me hem weer bij de herberg had teruggebracht. Samen met ons kon hij er wel om lachen, maar Pierre en Annie vonden het toch beter als zij Gerhard op sleeptouw zouden nemen. Dus gingen ze gedrieën even later vol goede moed op pad. Wij pakten onze laatste spullen in, schreven in het gastenboek en deden geld in het blikje voor de donativo (je geeft ten minste de kostprijs of wat je kunt missen). Wij zijn echt onder de indruk van wat dit koppel hier tot stand gebracht heeft en van de manier waarop zij de bij hen aankloppende reizigers op allerlei manieren bijstaan en verwennen.

Onze route van vandaag was weer prachtig. Al die mooie kleine Franse weggetjes zijn een wonder van natuurschoon en rust, al moet je daarvoor wel de nodige kleine en wat grotere klimmetjes trotseren, 720 hoogtemeters in totaal. Het hielp daarbij aanvankelijk dat de temperatuur flink was gezakt, maar gaandeweg kwam er ook regen bij. Een paar keer moesten we schuilen onder een dikke boom en voor de lunch bij een verlaten, te koop staande boerderij. Daar stonden een paar stenen bankjes waarop we onze stokbroodjes hebben opgegeten, maar we hebben daarna nog een hele tijd onder het afdak van de, aan de keuteltjes te zien, voormalige konijnenhokken staan kijken naar de regen. 

Om nog even in de sfeer van de Sint-Jakobsroute te blijven en op aanraden van Huberta hadden we vandaag als einddoel en slaapplaats het klooster in Nevers uitgekozen, l’ Espace Bernadette geheten. In dit gigantische gebouw zijn slaapzalen en kamers voor de pelgrims gemaakt en je hebt er een restaurant en een museum. Zuster Bernadette, in 1879 overleden en later heiligverklaard vanwege de aan haar geopenbaarde Maria-verschijningen, ligt in dit klooster opgebaard. Veel pelgrims bezoeken daarom deze plaats. 

Ik heb er heel even aan gedacht om dat allemaal te gaan bekijken, maar ik ben lekker lui in onze kamer gebleven. Wij hebben een van de luxere kamers, met eigen badkamer, maar de hele entourage doet me toch denken aan de sobere en wat strenge gangen en kamers in het voormalige klooster in Veldhoven. Daar hadden we lang geleden een gezellig weekend met onze Amersfoortse bridgeclub De Vriendenkring en in 2011 werden er de wereldkampioenschappen bridge gehouden, bij de heren gewonnen door het Nederlandse team. 

Het leek ons wel aardig om hier ook te eten, dus schreef de receptionist ons vanmiddag op de lijst. Toen we ons om half 8 vol verwachting meldden, was onze reservering nergens terug te vinden. Er was geen discussie mogelijk: een opgewarmde snack konden we krijgen en anders niets. We zijn maar weggegaan, hopend op een restaurant dat open is op zondag. De Franse trend is op dit moment: op zondag is 95% dicht, op maandag en dinsdag 50% . Gelukkig werden de hongerige pelgrims nog wel toegelaten in restaurant Le Mange’oir. Daar hebben we heerlijk gegeten: salade vooraf en daarna op z’n wintersports -passend bij het koudere weer - raclette met allemaal lekkere dingen erbij. Crème brulee en een ijsje toe, toen konden we de 400 meter terug naar het klooster nog net belopen.  

Totaal 803 km

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

1 Reactie

  1. José ter Haar:
    3 september 2019
    Ach gossie, die arme Gerhard. En hij moet nog zo'n eind.
    Jullie wel weer goed bezig!