Italië 2018, 14 september, Appartement Mary Grace, Lucca

Onze slaapkamer heeft houten luiken voor de ramen in plaats van gordijnen, waardoor er weinig daglicht in doordringt. Dat leidde ertoe dat we vanmorgen tegen negenen in de gaten kregen dat de dag al een tijdje geleden was begonnen - helemaal niet erg natuurlijk want we hebben immers vakantie. Er was wat basisvoorraad in het huis aanwezig, dus we hoefden niet eerst de deur uit voor het ontbijt. 

Toen we eenmaal een beetje op gang waren werd het tijd om ons te oriënteren op de eerste levensbehoeften. Als je op de kaart van de oude binnenstad kijkt, ligt ons appartement precies in het geografische centrum van de oude stad en voor alles wat je nodig hoef je hooguit honderd meter te lopen. De City Conad is een bescheiden supermarkt met een uitstekende sortering, dus daar hebben we ingeslagen voor een (door Marja) zelf bereid Italiaans maal; vijftig meter de andere kant op bevindt zich Ristorante all’ Olivo waar we prima hebben geluncht en weer een straatje verderop zit een winkeltje dat verse ravioli, kaas en heerlijke salsicci verkoopt. Het is een wonder dat de Italianen niet volledig dichtgroeien van al die lekkernijen, want de wijn- en olijfoliewinkels, banketbakkers en ijsmakers lijken ook goede zaken te doen.

Na de lunch hebben we te voet de stad verkend en ons vergaapt aan de tientallen kerken en torens die Lucca rijk is. Het was al in de Romeinse tijd een belangrijke stad en dat is in allerlei details nog terug te zien. Het elliptische amfitheater is nu een plein met allemaal winkeltjes en terrasjes (en minstens een fantastische gelateria) en op de plaats van het forum staat nu de St. Michael kerk, gebouwd in de 8e eeuw toen de stad deel uitmaakte van het Karolingische rijk. Het is al midden september, maar er zijn nog waanzinnig veel toeristen uit alle uithoeken van de wereld, misschien iets minder dan in Venetië, maar dat zal niet veel schelen. Omdat de straatjes heel smal zijn en de gebouwen vrij hoog, is het lastig fotograferen. De meeste plaatjes komen dan ook van de pleinen, waar het wat ruimer is.

Later op de middag hebben we op de fiets een rondje over de volledig intacte stadsmuur gemaakt - ruim vier kilometer in omtrek en met in totaal 11 bastions. De huidige muur stamt uit de Renaissance-tijd en in die tijd is ook besloten om aan de buitenkant van de muur een leeg terrein te maken zodat een eventuele vijand niet ongezien al te dicht bij kon komen. De muren zijn nooit getest in een echte belegering en dat lege terrein is nu een park met fiets- en wandelpaden, die net als het pad over de muur zelf erg populair zijn. Erg fraai.