Italië 2018, 9 september - Hotel Certosa, Venetië

9 september 2018 - Venetië, Italië

Om in Venetië te komen, hoefden we vandaag niet ver te fietsen, volgens het boekje maar 27 km. Toch waren we bijna de hele dag onderweg, vanwege een drietal oversteken met de boot. Direct naast ons hotel was de aanlegsteiger van de veerboot naar Pellestrina. En wij dachten dat we daar gewoon op konden springen, nadat we kaartjes hadden gekocht voor onszelf en de fietsen. Helaas, de eerste boot was al snel helemaal vol met voetgangers en wij fietsers, die keurig in de rij stonden te wachten, hadden het nakijken. Na een half uur ging het gelukkig beter: die boot had plek voor 40 fietsen. 

Weer een haf uurtje later gingen we verder per fiets, over een lange smalle landtong,  naar de volgende veerpont die ons, samen met een hele horde andere fietsers, een paar auto’s en een bus, naar het eiland Lido bracht. 

Aan de andere kant aangekomen, reden we weer een stuk door kleurrijke dorpen en langs het water en op een mooie dag als deze zondag krioelt het daar van de watersportliefhebbers. Hele families op luxe jachten aan de lunch, stoere machoboys die in speedboats over de golven stuiteren en de veerboten die rustig op en neer varen tussen de vele eilanden die rondom Venetië liggen. 

Wij genoten zeer van het heerlijk warme weer en de mooie blauwe zee en ik kon ook weer mijn hart ophalen aan de vele aantrekkelijke mediterrane heren die Italië rijk is. Toen we neerstreken op het terras van Hotel Mabapa, had ik helemaal geluk. Ik ben namelijk ook dol op de Italiaanse obers, omdat ze hun werk met zoveel trots en verve doen, een groot verschil met de nonchalante studenten die bij ons meestal de bediening in restaurants vormen. Onze ober, die en passant vertelde dat hij over drie maanden met pensioen ging, was geweldig: we werden direct herkend als de fietsers die van Trap Reizen een aperitiefje kregen aangeboden tijdens het wachten op de volgende boot en hij omringde ons met goede zorgen. Het aperitief bestond uit gul volgeschonken glazen prosecco met allemaal lekkere hapjes erbij. Toen we daarna toch nog trek hadden, bracht hij ons pasta met mosselen en de beste vitello tonnato die ik ooit geproefd heb. En dat alles in een prachtige grote schaduwrijke tuin met lekkere stoelen en enorme parasols, zodat de paar uur die we moesten wachten op het witte bootje van het hotel, voorbij vlogen. 

Uiteindelijk kwamen we tegen vijven aan op Certosa, een klein eilandje waar verder niets is behalve ons hotel met bijbehorend restaurant. Nadat we de fietsen in de botenloods hadden gezet en onze kamer hadden betrokken, maakte de aangename beneveling alras plaats voor een lichte vermoeidheid, zodat we tot aan het eten wat hebben gedommeld en gelezen. 

Kun je twee keer op een dag een topervaring hebben in de horeca? Helaas, niet in Certosa. Het eten was goed en de ober deed ook zijn best, maar we werden opgegeten door een horde muggen en de Britse gasten naast ons hadden denk ik wel drie keer zoveel prosecco of andere drankjes gehad als wij, want die maakten zoveel herrie dat de slechte muziek uit de luidsprekers bijna werd overstemd.

Foto’s

3 Reacties

  1. Linda:
    10 september 2018
    Mooi verhaal hoe een dag vol wachten een dag van genieten kan zijn!
  2. Astrid:
    10 september 2018
    Ik heb nog helemaal niet gereageerd, alle verhalen ook nog niet gelezen, maar ik wil jullie toch even een heerlijke vakantie wensen! Italië is mijn favoriete land!
    Hartelijke groet, Astrid
  3. José ter Haar:
    11 september 2018
    Vergeten DEET in te pakken?
    Veel genoegen in wonderschoon Venetië.
    X