Losse eindjes in NL 2021 - 9 juni - B&B ‘t Slot 64, Opperdoes - 61 km +3

Gisterenavond was de WiFi in Herberg Boswijck van prima kwaliteit, zodat ik nog mee kon bridgen met partner Rienk Boswijk (van de arme tak, zoals hij zelf zei) op de online clubavond van ‘de Zeerob’. Marja was zo lief om de wedstrijdleiding te verzorgen. De nazit is online wat minder belastend dan live, dus we konden vanmorgen geheel fris weer op pad.

Het was alweer een heerlijke zonovergoten dag, met als enige minpuntje dat de tegenwind ‘s middags wel een beetje aantrok. Het parcours bestond vandaag uit drie delen. We begonnen met een rustig tochtje door het lommerrijke Gaasterland, een beetje glooiend, voor je gevoel zelfs heuvelachtig als je net dwars door Friesland bent gefietst. Hoogste punt 12,70 m boven NAP! We wisselden plaatsjes als Sondel en Oudemirdum af met stukjes langs de Zuiderzeedijk, waar zich meerdere ‘kliffen’ bevinden. De beroemdste is ‘Reaklif’ ofwel Rode Klif, waar zich in de Middeleeuwen een bloedige slag heeft voltrokken tussen de voor hun vrijheid vechtende Friezen en de Hollanders. Op de klif staat een monument met het opschrift ‘leaver dea as sleaf’. We staken ook aan bij het kleinste haventje van Nederland, Laaxum, dat nog door welgeteld één vissersboot wordt gebruikt. De vangst wordt lokaal gerookt en het was dan ook een prima plekje voor een palingbroodje ‘super de luxe’ voordat we verder gingen naar Stavoren en daarmee ook de 11e Friese Stad konden afvinken.

Deel 2 was de overtocht per veerboot van Stavoren naar Enkhuizen. We zaten eerst op het achterdek en raakten aan de praat met een ander fietsend echtpaar. Het bleek dat hij en ik allebei dezelfde herinnering aan deze oversteek hadden. Zondag 4 februari 1996, op de schaats. Ik was samen met mijn vader, die mij een paar dagen eerder gebeld had over deze tocht: ‘Henk, ga mee, dat is een tocht die bijna nooit geschaatst wordt, dat moet je meegemaakt hebben!’ We waren uit voorzorg vroeg op pad gegaan want het kon wel eens druk worden die dag. Nou dat bleek, de 10.000 kaartjes waren al vroeg uitverkocht en de organisatie kon de enorme belangstelling van geen kant aan. Op een gegeven moment is de boel afgezet en is verder iedereen van het ijs geweerd, er gebeurden een paar ongelukken (auto’s en motoren door het ijs, iemand met een hartinfarct midden op het meer opgehaald door een traumahelikopter) en het was nationaal nieuws. Pa en ik waren ons hiervan in het geheel niet bewust, aten halverwege rustig een kop soep en een broodje in de haven van Enkhuizen en schaatsten fluitend terug. Pas toen we weer thuis waren en daar een hevig verontruste - en snel weer zeer opgeluchte - Ma aantroffen, hoorden we wat er zich allemaal had afgespeeld.  Vandaag niets van dat alles; een rustige overtocht met weinig deining.

Enkhuizen is een fraai stadje, maar wij hadden nog deel drie voor de boeg, grotendeels over de dijk via Medemblik naar Opperdoes, het dorpje waar de lekkerste aardappelen van de wereld worden verbouwd (niet alleen volgens Marja). Die 30 km met flinke tegenwind vielen ons behoorlijk zwaar. Vlak voor Medemblik checkten we nog even waar we vanavond konden gaan eten, want we hadden flinke trek. Dat viel nog niet mee, dus uiteindelijk besloten we om ons over te leveren aan ‘het Pannenkoekenstation’ aan de spoorlijn van Enkhuizen naar Medemblik gelegen, zowaar in Opperdoes zelf. Voortreffelijke pannenkoeken, in de zon op het terras, biertje erbij - wat wil je nog meer?

De B&B is ook erg fraai, een handvol ruime kamers aan een ommuurde tuin met ligstoelen en heerlijk stil. Lekker slapen zometeen.

Totaal 267 km.