Sevilla - Girona - 24 mei 2022 - dag 12: Ap. La Azotea, Cazorla - 50 km

Hotel Ciudad Jódar bleek een prima plek om te overnachten. Je moet met deze temperaturen de airco wel aan hebben, maar bijna overal waar je komt blaast de koude luchtstroom uiterst hinderlijk over je bed heen, zodat alles wat boven de dekens uitsteekt ernstig op de tocht ligt. Hier was dat beter geregeld - er blies wel koele lucht de kamer in, maar weinig luidruchtig en voor het bed langs. Dat zouden meer hotels moeten verzinnen.

Omdat we niet al te Hollands willen overkomen (alhoewel ik vrees dat andere mensen net zo goed over ons zeggen wat Marja gisteren over onze collegafietsers zei), proberen we niet al te vaak te schrijven over hoe duur of goedkoop zaken zijn. Het moet echter gezegd, in Spanje kun je voor een zeer schappelijk bedrag heerlijk eten en drinken en de prijs/kwaliteitsverhouding van de meeste overnachtingsplekken is ook dik in orde. Gisteren in het hotel kregen we een driegangenmenu geserveerd, inclusief een drankje en olijven en een paar grote roze garnalen vooraf, voor € 11,50 per persoon. Je moet dan geen fraai opgemaakt bord met allerlei liflafjes ernaast verwachten, maar we konden bij iedere gang uit een aantal mogelijkheden kiezen en alles was goed klaargemaakt.

Het standaardontbijt in Spanje is wel tamelijk karig - half geroosterd stokbroodje met jam, kopje koffie/thee, glaasje (al dan niet versgeperste) sinaasappelsap. Dat is eigenlijk te weinig om een flink stuk op te fietsen en omdat we onderweg geen enkel dorpje zouden tegenkomen tot aan Cazorla, waar we rond lunchtijd hoopten aan te komen, hebben we bij de bakker een paar zoete broodjes uitgezocht. Van de bakkersvrouw kregen we ook nog twee muffins toegeschoven - zouden we al zoveel zijn afgevallen dat ze denken: ‘die hebben wat extra nodig’? Nadeeltje van Spanje: al die ‘pasteles’ zien er heerlijk uit, maar ze smaken zelden zo lekker als ze eruitzien, erg zoet en meestal nogal droog. Het karige ontbijt speelde Marja helaas wel wat parten vandaag. Ze heeft een hekel aan energiereepjes en sportdrankjes en het kost haar moeite om op tijd voldoende brandstof binnen te krijgen, waardoor de hongerklop op de loer ligt

En dan de koers: schitterend fietsweer, eenvoudig te vinden route (de rustige A322 van begin tot eind), en onveranderd mooie vergezichten over olijfboomgaarden richting woeste bergketens. In het begin gingen we wat meer omlaag dan omhoog en daarna ruimschoots meer omhoog dan omlaag, gelukkig niet supersteil. Het vuistregeltje dat ik al 10 jaar geleden heb gemaakt werkt nog steeds. Als er in het parcours meer hoogtemeters dan hectometers zitten (oftewel als er meer dan 10 hoogtemeters per km bedwongen moeten worden) is het een pittige dag. Vandaag waren het net iets meer dan 1000 hoogtemeters; dus 20 per kilometer! Daar hebben we niet eens een kwalificatie voor, want dat hebben we bij ons weten nog nooit eerder meegemaakt op fietsvakantie. Die hoogtemeters van vandaag zorgden nog wel voor een mijlpaal. Ik houd onze fietstochten tegenwoordig bij op Strava en daar kun je maandelijks aan Challenges meedoen. Gisteren had ik 800 km in de maand mei volbracht (de Consistency Challenge) en vandaag was de Hoogtechallenge aan de beurt - 7500 m binnen een maand.

Toen we halverwege de laatste klim nog even stonden uit te blazen, kwam er een Nederlander op een mooie Trek E-bike aangesuisd. Het bleek Marcel uit Schoonhoven te zijn, die ruim een maand geleden vanuit huis was vertrokken om zijn fiets naar hun huisje in de buurt van Marbella te brengen. Je kunt daar in de omgeving ook schitterend fietsen, maar ja, E-bikes mogen niet mee in het vliegtuig, dus heeft hij het maar op deze manier opgelost. Ondanks de elektrische ondersteuning zag Marcel er topfit uit, het is natuurlijk geen brommertje en hij rijdt gemiddeld 90-100 km per dag.

Eenmaal in Cazorla aangekomen, bleken we er alweer in te zijn geslaagd om een appartement te boeken op het hoogste puntje van de stad. Het vervloekte Google Maps stuurde ons opnieuw door een serie steile straatjes waar de honden geen brood van lusten en had voor het gemak ook een trap van wel 30 m hoog in de route opgenomen. Volgende keer wellicht toch maar invoeren dat we met de auto zijn. Het laatste stukje was zo steil dat er met geen mogelijkheid meer te fietsen viel, maar gelukkig stond eigenaresse Patricia ons al van verre aan te moedigen om de laatste meters ook te overwinnen.

Later op de middag hadden we alweer voldoende energie om even naar beneden te wandelen. Op de leuke Plaza Vieja zijn diverse restaurantjes en we hadden inmiddels flinke trek gekregen. We streken neer bij Boveda el Cereluezo en dachten wat tapa’s te nemen. Al snel kwam er een enorme hoeveelheid eten op tafel, maar het is schoon op gegaan ;).

Totaal 581 km