WT 16-17, 26 januari 2017 - Makarora Tourist Centre, Makarora, NZ - 65 km

We hebben vandaag de dames en heren van de MetService ernstige kwalen en een langzame, pijnlijke dood toegewenst. Volgens de verwachting zou de wind vanochtend uit het westen waaien (matig) en pas na de middag naar het noordwesten draaien (krachtig). Aanvankelijk zou het zonnig zijn, met toenemende bewolking en in de loop van de middag een paar spatjes regen. Onze route lag op een klein stukje na naar het noorden en noordnoordoosten, kortom niet supergunstig, maar ook geen rampscenario. We hadden voor de zekerheid al een eenvoudige A-frame geboekt in Makarora, dus toen we vanochtend bij vrijwel windstil weer al om even voor achten op de fiets zaten leek niets een mooie dag in de weg te staan. Helaas. Het begon al na een kilometer of tien flink harder te waaien en de wind zat al meteen in de noordhoek. 
Na 17 km kwamen we bij Lake Hawea aan, waar de schuimkoppen alweer op de golven stonden. We hadden de hele dag de tijd om er te komen en hopelijk zouden we nog af en toe wat beschutting hebben van de bergen links van ons en de begroeiing. Teruggaan was ook al zo wat, dus toch maar doorzetten. 

Het parkoers was ook nog eens flink heuvelachtig, zo'n 800 hoogtemeters te overwinnen vandaag, maar dat is vaak niet eens zo beroerd met tegenwind. Bergop heb je vaak wat natuurlijke beschutting van de helling voor je en tegenwind is minder erg als je naar beneden gaat. Die vuistregel ging vandaag maar ten dele op en welke bocht de weg ook maakte, de wind draaide gezellig mee en bleef ons in het gezicht waaien. Op het hoogste punt van de route was een uitzichtpunt over het prachtige meer, waar we even konden bijkomen en daar kwamen we een hele horde fietsers tegen. Drie Engelsen en drie Amerikanen, die elkaar onderweg waren tegengekomen en nu met zijn allen op weg waren naar het zuiden. Ze stelden nog voor dat wij ons bij hen zouden aansluiten, hetgeen op dat moment best aantrekkelijk was. Aan de andere kant maakten ze ons ook vast lekker voor de volgende etappe, over Haast Pass en dan naar de westkust. Volgens hen is het niet heel zwaar en onze kant op vooral veel omlaag.  Een van hen zei zelfs dat het wellicht het mooiste stukje natuur was dat hij tot nu toe in zijn leven had gezien. 

Na 40 km gingen we over 'The Neck' - gelukkig niet in spreekwoordelijke maar in letterlijke zin. Dit is een relatief makkelijke pas die je over moet om van Lake Hawea weer naar Lake Wanaka te komen. De weg bleef nog een tijdje heuvelachtig met alweer prachtige vergezichten, maar het werd in de verte al aardig donker, dus al te lang pauzeren om op adem te komen was er niet bij. Toen we het eind van het meer hadden bereikt en verder gingen door een wat breder rivierdal, werd het vrijwel vlak, maar de laatste twaalf kilometer leken eindeloos te duren.

Vannacht wordt er weer flink wat regen verwacht en het knapt morgen pas in de middag weer op, dus we blijven nog maar een dagje extra. We moeten ons wel gaan beraden op hoe het verder moet. De overheersende windrichting langs de kust is zuidwest, dus gunstig, maar als dat niet het geval is, gaan we niet nog eens over dit soort afstanden tegen de wind in buffelen - het moet wel een beetje leuk blijven. Probleem is wel dat we weer door een bijna onbewoond deel van NZ gaan rijden, met weinig voorzieningen onderweg. Als de dagelijkse verslagen af en toe een keer uitblijven, is dat waarschijnlijk te wijten aan het ontbreken van Wifi en hopelijk niet omdat we van de weg afgewaaid zijn ;)

Totaal 1369 km