WT 16-17, 25 februari 2017 - Amber Court Motel, Whakatane, NZ - 91 + 4 km

25 februari 2017 - Whakatane, Nieuw-Zeeland

Na drie dagen geothermisch geweld vonden we dat we daar genoeg van hadden gezien en geroken en was het weer tijd voor een flinke etappe op de fiets. Hoewel de tissues nog wel onder handbereik moeten blijven, is Marja is weer bijna de oude en dat was vandaag te merken - goede benen. We kwamen vanmorgen wel wat moeizaam op gang omdat onze nachtrust een paar keer was verstoord door de baby van onze buren in de Cosy Cottages, waar de muren wel van karton leken te zijn. De arme kleine ging een paar keer langdurig te keer als een sirene - wat ons weer sterkte in onze opvatting dat je niemand een plezier doet door met een baby op vakantie te gaan. De afgepeigerde ouders zaten vanmorgen buiten op de galerij te fluisteren om te voorkomen dat hun hummeltje weer snel wakker zou worden.

De eerste stop onderweg was al na een paar minuten; in het park van Rotorua bleek een leuke markt te zijn waar Marja een grote latte kon kopen en waar we ook wat proviand voor onderweg konden inslaan. Daarna moesten we langs Lake Rotorua via SH 30 de stad weer uit. Aanvankelijk was er een apart fietspad en daarna een brede vluchtstrook langs deze drukke doorgaande weg. Voorbij het vliegveld werd het al iets minder druk en nadat het verkeer richting Tauranga ook was afgeslagen, werd het zelfs lekker rustig op de weg. Het was heerlijk weer, eerst nog koel, maar later een graad of 25, halfbewolkt en vrijwel geen wind. Het parkoers was bovendien erg leuk. Rechts flinke heuvels/bergen, met een Ardennen/Eiffel-achtige uitstraling, links een opeenvolging van fraaie meren, waarvan de namen allemaal met 'Ro' begonnen. Om van het ene meer bij het volgende te komen moest er af en toe een stukje geklommen worden, maar nergens heel steil. 

Bij de picknickplaats in Ruate langs Lake Rotoiti was het tijd voor Marja's puddingbroodje en mijn appel-rozijnenflap. Toen we net weer op zouden stappen, kwam er een Engels echtpaar buurten. Als iemand denkt dat wij lang op pad zijn - het kan altijd nog veel gekker. Zij waren na ruim drie jaar Europa met de camper nu toe aan iets nieuws en hadden een autootje gekocht om in een half jaar tijd NZ te verkennen. Komende juni moeten ze even terug naar Engeland omdat hun eerste kleinkinderen in aantocht zijn, een tweeling. Daarna komen ze weer deze kant op om een jaar lang door Australië te gaan trekken. Al te lang in Engeland blijven gaat ook niet, want ze hebben hun huizen permanent verhuurd om het reizen te kunnen financieren. Ze slapen bij familie en kennissen als ze een keer terug zijn. Reizen is leuk, maar om geen echt thuis meer te hebben lijkt ons niks. 

Een paar meren verderop, aan Lake Rotoma, was het eerste cafeetje dat we onderweg tegenkwamen. Bij het Old Trout Cafe kun je echt prima lunchen en het was er dan ook gezellig druk. Toen we weer vertrokken werden we gewaarschuwd voor de heuvel die we aan het eind van het meer zouden moeten bedwingen. Dat viel gelukkig erg mee en   bovendien kwam er een heerlijke afdaling achteraan, die veel langer was dan de beklimming. Bij de afslag naar Kawerau moesten we beslissen of we het voor vandaag bij een kilometer of 60 zouden laten of dat we zouden doorrijden naar Whakatane. Op basis van Marja's al eerder gememoreerde goede benen en geïnspireerd door het bericht van Just die constateerde dat we het Noordereiland al weer bijna hadden doorkruist, besloten we om door te rijden naar de kust. 

Om iets na vieren namen we moe maar voldaan plaats achter een pintje in het centrum van Whakatane, regelden een geschikt onderkomen via Internet en reserveerden een tafeltje bij Spice Junction, het favoriete restaurant op TripAdvisor. Na het inderdaad heerlijke eten zit de dag er voor Marja wel zo'n beetje op, maar ik moet nog even aan de slag om de achterstand met de foto's weg te werken - als het goed is, ben ik dadelijk qua uploaden weer bij, de bijschriften worden echter nog een flinke klus.

Totaal 2460 km

Foto’s