WT 16-17, 30 maart 2017 - Best Western Garden Hotel Twentynine Palms, CA, USA

On the road again, maar nu eerst even met de auto. Na het ontbijt in ons apartement en opruimen/inpakken gingen we met twee auto's naar het oosten. Gezien het verwachte drukke verkeer hadden we afgesproken dat we elkaar weer zouden ontmoeten bij het Visitor Center in Joshua Tree, vlak bij de ingang van Joshua Tree National Park. Volgens Google Maps zou het nog geen twee uur rijden zijn vanuit downtown LA, maar dat was ruimschoots optimistisch ingeschat. Hoewel de ochtendspits al vrijwel was verdwenen, verliepen de eerste kilometers nog een beetje stroperig, maar toen we eenmaal op I-10 East richting San Bernardino zaten, konden we de gang er goed inhouden. Het duurde wel een uur voordat we eindelijk Greater Los Angeles (ca. 18 miljoen inwoners) achter ons hadden gelaten. Links een flinke bergketen met nog aardig wat sneeuw erop, rechts meestal redelijk vlak.
Op zeker moment werd de vallei een stuk smaller en kwamen we langs honderden windmolens. Die stonden er niet voor niks, want het begon flink te waaien en er knipperde zelfs een waarschuwingsbord: 'wind gusts'. Voorbij Palm Springs mochten we eindelijk afslaan, op CA 62 East. Tot mijn verbazing was dat ook een drukke vierbaansweg, die overigens eerst naar het noorden liep. De zijwindvlagen waren zodanig dat je je stuur stevig moest vasthouden om niet van de weg te worden geblazen.

In het zuidwesten van de VS is het net voorjaar. Het heeft een maand of zo geleden een tijdje flink geregend na een lange periode van droogte en dat heeft ervoor gezorgd dat het landschap er een stuk groener uitziet dan normaal en dat overal planten en struiken in bloei staan, vooral gele bloesems. Na een paar km op de 62 was het uitzicht naar het westen zo prachtig dat ik wel moest stoppen voor een paar foto's. Vlak voorbij de afslag stond ook een BMW X5 met de knipperlichten aan. We waren nog maar net uitgestapt toen er een jonge vrouw op ons afkwam, die vertelde dat zij en haar man met twee kinderen zonder benzine stonden. Ze vroeg of ze een lift kon krijgen naar het dorpje een km of 10 verderop om een jerrycan met benzine te halen. We moesten de bagage wel een beetje ompakken, maar toen was er genoeg ruimte om haar mee te nemen. Ze was zo blij dat we haar uit de brand hielpen dat ze ons zelfs financieel wilde belonen, maar dat vonden we uiteraard onzin. Van de weeromstuit was ik wel vergeten om die foto's te maken.

Linda en Floor arriveerden vlak na ons bij het Visitors Center en nadat we allebei een jaarpas voor de Nationale Parken hadden aangeschaft zijn we gezamenlijk verder gereden. Het was verrassend druk in het park, het blijkt een vakantieperiode te zijn - 'Spring Break'. Naast de Joshua Trees, die best veel lijken op de cabbage trees in NZ, en heel veel cactussen wordt het park gekenmerkt door prachtige grillige rotspartijen die erg populair zijn bij jonge bergbeklimmers. We  hebben een mooie wandeling gemaakt door de afwisselende en kleurrijke Hidden Valley en zijn daarna doorgereden naar de Cholla Cactus Garden, die verderop in het park ligt, in een volledig ander landschap - lager gelegen en veel droger. De Cholla's zijn zeer beruchte cactussen, waar je absoluut niet aan moet zitten. De stekelige bollen laten heel gemakkelijk los en als je ze eenmaal op je huid krijgt, ontstaan er weerhaken door de aanraking met vocht. Op het internet circuleren zelfs filmpjes met 'jumping cholla's', die zich spontaan aan je vasthechten. Toen we met zijn allen even een andere, prachtig roze bloeiende cactus hadden bewonderd, ontdekte Marja dat dat geen fabeltjes zijn. Door de harde wind hobbelde er zo'n stekelige bol tegen haar blote been aan, en er zaten gelijk zo'n twintig naalden in haar vel. Ik heb toen onmiddellijk twee stokken gepakt en het kreng met een flinke ruk verwijderd (zachte heelmeesters en zo..). Dat bleek de goed aanpak. Wel even pijn en een paar druppels bloed, maar er lijkt niets te zijn achtergebleven en het bloeden stopte ook weer vrijwel meteen.

Na dit avontuur zijn we eerst maar naar ons hotel in Twentynine Palms gereden, waar we in een heuse stofstorm terechtkwamen. Het was keihard gaan waaien en we werden af en toe gezandstraald. Ondanks een amber alert per sms, dat het reizen ontried, zijn we tegen een uur of zes nog even teruggereden naar het NP voor een paar plaatjes in het avondlicht. De stofstorm was inmiddels ook daar doorgedrongen en dat gaf een heel bijzondere sfeer, volledig anders dan vanmiddag. Het was ook flink afgekoeld, dus we hebben het niet lang meer volgehouden. Bij John's diner hebben we echt Amerikaans gegeten, Roast Turkey, Spare Ribs, Hamburger, met een salade en frietjes van zoete aardappelen, uiteraard met een flinke beker frisdrank erbij. De storm lijkt nu een beetje te luwen, morgen op naar de volgende belevenis: Sin City, oftewel Las Vegas.