Fietsen op Mallorca - dag 6, Sineu - 88 km, 765 hoogtemeters

Toen we aan het einde van de middag van de fietsenkelder door de lange gangen naar onze kamer liepen, riep een man naar ons: Sie sehen so glücklich aus! Grappig om te horen, ik dacht dat de vermoeidheid eerder van onze gezichten zou zijn af te lezen, maar het klopte wel. Een lange dag op de fiets, met stralend zonnig weer en door een fantastisch landschap, kan inderdaad dolgelukkig maken.

Vanochtend wees Henk me op het weerbericht voor Groningen: daar zou het koud, winderig en nat worden. Als je dan de gordijnen opendoet en zonnestralen en blauwe luchten ziet, krijg je medelijden met de thuisblijvers. April, kill!

Aan het ontbijt - daarvoor vullen ze die 40 meter tafels iedere dag weer met ongelooflijk veel soorten brood, sapjes, beleg, fruit, zuivel, zoetigheid, eieren en koffie zoals jij dat wilt - hielden we de werkbespreking. Henk wilde graag een wat langere tocht fietsen, liefst in de bergen, en had drie routes van Fred Rompelberg, die overigens nog wel leeft maar niet meer actief is in zijn bedrijf, in de aanbieding. Het werd die van 88 kilometer, ai, wel lang. Maar ik ben inmiddels goed gewend aan mijn e-bike en op een volle accu kan ik een heel eind fietsen, dus ik ging overstag. Om 11 uur waren we klaar voor vertrek. Het is altijd weer een gedoe, met de fiets op pad. De juiste kleren aan en mee, brillen en helm op, schoenen aan, proviand in de tas, bidons onder de arm, de fietssleutels en de sleutel van de locker meenemen en de waardevolle spullen in de kluis stoppen. Henk moet dan nog de route downloaden, ik moet mijn haar doen en o ja, waar is het tweede kaartje van de kamer? Je wilt niet iets vergeten, want van onze kamer op de derde verdieping naar de fietsenkelder, met twee keer de lift, is zeker vijf minuten lopen.

Eenmaal in het zadel is al die logistieke rompslomp gelukkig snel vergeten. Het was prachtig weer en de route meteen al mooi. We komen elke dag vlak langs het vliegveld, dus zien we boven ons de vliegtuigen aankomen vol nieuwe toeristen, in een halfuur tijd minstens een stuk of tien. Het waaide wel flink, dus zonder jas aan was het eerst te koud. Ach, we stoppen toch regelmatig voor foto’s of om de kaart te bestuderen. In het kleine plaatsje Costitx was een café open, dus daar streken we na tweeënhalf uur fietsen neer voor Cola en een broodje. In dit wat slaperige dorpje zag je behalve een groepje kinderen die uit school kwamen, weinig levende zielen. Wel veel fietsers weer! Henk had mij uitgelegd dat veel van die mannengroepjes niets geven om wat wij leuk vinden: mooie fietspaden en pittoreske dorpjes, want ze willen alleen zo hard mogelijk doorraggen om aan een hoog gemiddelde te komen. Zou dat ook voor onze neef Rik gelden, die hier volgende week komt fietsen?

Na de lunch was het nog 45 kilometer naar huis, met veel tegenwind. Ook dan komt de e-bike goed van pas: op standje 2 kan ik ongeveer 25 km per uur rijden en tegelijk Henk af en toe uit de wind houden. Op het verste punt van de etappe, in Sineu, leidde de GPX-route ons naar de lokale wielerbaan, waar Henk een paar rondjes voor de foto heeft gedaan.

Rozig en inmiddels hongerig zitten we nu op onze kamer. Gisteravond wilden we eens kijken of we nu eindelijk in het restaurant eens een tafel bij het raam konden krijgen door om klokslag kwart voor zeven naar de Sky te gaan. Nou ja, dan sta je dus al in de rij! Dat geeft wel een heel armoedig gevoel en dat doen we dus niet weer.