WT 16-17. 27 februari 2017 - Te Kaha Holiday Parks Motel & Cafe, Te Kaha, NZ - 62 km

Gisteravond begon het om een uur of tien te regenen, eerst een beetje en daarna stevig. Gelukkig was het vanmorgen weer droog, maar nog wel bewolkt. We hadden in Opitiki eieren en spek aangeschaft voor door de spinazie, maar de kleinste verpakking is zes eieren en minstens twee ons bacon, dus vandaag geen cereal voor het ontbijt, maar lekkere broodjes met gebakken ei en spek. Wat een pech weer ;) Voordat we echt op pad gingen moesten we nog even langs de general store annex cafe bij de benzinepomp, omdat er onderweg bijzonder weinig voorzieningen zouden zijn. Ze hadden daar net verse sandwiches gemaakt, maar de muffins waren nog in voorbereiding, dus we moesten zonder zoet tussendoortje op pad - dan maar rozijnenkoekjes en een banaan.

De omstandigheden voor de fietsdag van vandaag benaderden de perfectie, tenminste als je van een beetje klimmen houdt. Lekker, maar niet te, warm, vrijwel geen wind, wisselend bewolkt en mooie landschappen. SH 35 is inderdaad heerlijk rustig, wel regelmatig een grote logging truck, maar soms minutenlang achter elkaar geen auto. De weg loopt hier grotendeels vlak langs zee, maar bepaald niet steeds op zeeniveau - we moesten vandaag 850 hoogtemeters overwinnen, verdeeld over twee flinke en heel veel kleinere hellingen. Het uitzicht over zee was heel gevarieerd, van baaitjes met zand en kiezelstranden, via riviermondingen tot steile rotspartijen. Op plaatsen waar het even vlak was, liepen de weilanden tot bijna aan de waterlijn en verder worden hier kiwi's en macadamianootjes geteeld.

Dit deel van NZ oogt duidelijk armer dan de rest van het land. Het was ons gisteren al opgevallen dat er wat meer rotzooi langs de weg lag en dat de dorpjes er wat haveloos uitzien. Tweederde van de bevolking bestaat hier uit Maori's en hoewel die het minder beroerd hebben gehad dan de Aborigines in Australië en de indianen in de VS zijn er toch ook de nodige problemen. De werkloosheid is het hoogst van heel NZ, veel mensen wonen in veredelde schuurtjes en leven van een uitkering. De Maori's zijn zelfs vergeleken met de bepaald uit de kluiten gewassen blanke kiwi's over het algemeen erg zwaar, maar als ik het goed begrijp wordt dat meer gezien als schoonheidsideaal dan als probleem. Een groot deel van het land wordt beheerd door het bestuur van de lokale stammen, maar omdat er soms duizenden eigenaars zijn (een gevolg van oude afspraken met de overheid) is het lastig om dingen van de grond te krijgen. Er zijn wel veel mooie meeting houses, traditionele ontmoetingscentra, met houten pilaren en daklijsten die voorzien zijn schitterend houtsnijwerk. Ook de scholen zien er goed verzorgd uit, daar is kennelijk genoeg budget voor. 

Veel van het land langs de kust is privé-terrein, maar we vonden toch een fraai plekje  op de rotsen om ons broodje te eten. Na een kilometer of 40 kwamen we een klein winkeltje tegen waar we wat vloeibare calorieën konden tanken, alsmede een paar ietwat belegen brownies, die ons tot aan Te Kaha brachten. De lokale camping past prima in de omgeving, behoorlijk verlopen, maar we zullen het er best een nachtje uithouden. Het is duidelijk al naseizoen, de camping is bijna uitgestorven. Er staat wel een ander fietsend stel, Andrew & Gaby Welsh, die een paar maanden geleden begonnen zijn aan een fietsavontuur van in totaal vierenhalf jaar. Gaby is opgegroeid in Zwitserland en dat is het einddoel van de reis. Ze konden ons van alles vertellen over het stuk dat wij nog gaan doen en vice versa. Andrew is oud-wielrenner en geboren en getogen Kiwi; hij is dan ook de bron van de hierboven beschreven weetjes over de Maori's.

Totaal 2576 km