Alpe-Adria, dag 24, 14 juni 2024, Al Pallazzetto, Udine, Italië
Onze Duitse fietsvrienden Hendrik en Sonja waren zo enthousiast over de stad Udine, dat wij er ook zin in kregen. Omdat Udine ook ongeveer halverwege Most na Soci en het eindpunt van onze fietsreis, Grado, ligt, lag het nog meer voor de hand om er een kijkje te nemen. Enige minpuntje: in ons Benjaminse-boekje ontbreekt een fietsroute naar deze stad. Dat moesten we dus zelf gaan ontdekken.
Het eerste deel konden we nog volgens het boekje fietsen. Vandaag hadden we niets te klagen over de route: die was tegelijkertijd simpel, vooral rechtdoor, maar ook fantastisch mooi, door een echt Alpiene landschap van rondom hoge bergen met bloeiende weiden ertussen. We reden nog een tijdlang langs de rivier de Soca, die na alle regenbuien nu weer langzaam zijn originele blauw-groene kleur terugkrijgt. Net als in Oostenrijk liggen de vele slaperige dorpjes waar je doorkomt wat hoger tegen de berg aan, waardoor we toch heel wat korte klimmetjes voor de kiezen kregen. Op en neer, op en neer ging het en omdat Albert vorige week in zijn Polarsteps-journaal schreef dat dat uit een liedje van Drs. P komt - wat niet zo is, want in dat beroemde vers gaat het over een veerpont dat steeds maar heen en weer gaat -, raak ik dat deuntje niet meer kwijt. Gelukkig trouwens dat wij op de fiets niet heen en weer gaan, maar op en neer, want zo kom je nog eens ergens.
In Cividale del Friuli bijvoorbeeld, waar we op zoek gingen naar iets te eten. Bij een van de eerste terrasjes dat er gezellig uitzag, stopten we en aten we een lekkere salade. We boekten een kamer in Udine, want dat was al niet ver meer. Maar hoe er te komen zonder de sturende hand van Benjaminse? Henk tikte op Google het adres van het hotel in en koos voor de optie “fiets”. Zo reden we Cividale uit en kwamen in een lelijk niemandsland terecht met wat bedrijven, hier en daar een verwaarloosd huis en vooral veel platte landerijen. Op enig moment werd de omgeving weer wat groener en landelijker, leuk!, maar toen opeens stond er een rond wit bord met een rode rand midden op straat: hier niet inrijden! De reden konden we niet direct ontcijferen, maar Henk kreeg opeens een déjà vu en realiseerde zich dat we hier eerder waren geweest. En ja hoor, toen we toch even doorreden was daar datzelfde ondergelopen stuk weg, waar we 11 dagen geleden niet doorheen durfden en dus een heel eind zijn omgereden. Op de een of andere manier namen we nu, zonder er nog verder over te praten, beiden snel het besluit om er deze keer wel gewoon doorheen te racen. Eerst een stukje naar beneden, benen omhoog en dan zo snel mogelijk door het water, zo’n 20 cm hoog, rijden. Henk was zo aan de overkant, maar ik had net te weinig snelheid waardoor ik toch moest bijtrappen en natte voeten kreeg. We vonden onszelf erg stoer. En mijn schoenen zijn morgen vast weer droog.
We bereikten Udine zonder verder oponthoud en vonden met wat kruip-door-sluip-door-weggetjes ons mooie hotel, in het oude centrum. Ons bed heeft een hemeltje en om ons helemaal thuis te voelen, zit daarboven een balkenplafond. Na douchen, beetje uitrusten en een paar spelletjes bridgen, gingen we het centrum in. Henk heeft al de hele reis last van zijn rug en benen, tot nu toe niet op de fiets overigens, dus we houden wandelingetjes kort. Ik had op TripAdviser een goed restaurant gespot, Il Bacaro Foresto, en dat was gelukkig dichtbij. Ze hadden ook nog een tafeltje voor ons! We genoten van een hele reeks lekkere hapjes, cicchietti, een Venetiaanse specialiteit, stond op de muren. Er waren halve bolletjes brood met verschillende soorten vis erop, zes soorten polpette, een soort bitterballen van vis, vlees, groente en linzen. Daarna kwam er een plank vol met vishapjes en een mandje met gefrituurde visjes en courgettebloemen. Het was allemaal heerlijk. Op de terugweg namen we nog een ijsje bij de Academia del Gelato. Udine is een leuke stad, levendig en met mooie oude gebouwen. Het is sowieso een genot om weer in Italië te zijn, al was het alleen maar om op straat de vele mooi aangeklede en verzorgde Italiaanse mannen en vrouwen te bewonderen en een blik te werpen in de etalages met mooie tassen, schoenen en jurkjes.
Morgenochtend gaan we Udine nog wat verder verkennen op de fiets en daarna rijden we door naar Grado.
Vandaag gefietst 71 km en 370 hoogtemeters
