Italië 2018, 11 september - Relais San Nicola, Treviso

Venetië vandaag verlaten viel ons zwaar. Ja, ook omdat het er zo leuk was, maar vooral vanwege de logistieke beslommeringen. De lieve mevrouw van de receptie had het allemaal nog zo goed uitgelegd: wij moesten met Vaporetto nummer 5.1 naar Ferrovia, het station, en het bagagebootje dat het hotel had geregeld omdat hun eigen boot stuk was, zou daar op ons wachten met onze fietsen aan boord. Om de 5.1 te laten stoppen op ons kleine eilandje Certosa moest je op een knop drukken, waarna er een lamp ging branden. Dat deden we braaf en daarna kwamen er wel drie Vaporetto’s aanmeren om te vragen of wij mee wilden, maar de 5.1, die stopte nu juist niet. Bellen met de receptie, kijken op de dienstregeling, dan toch maar op de 4.2. Toen we met een half uur vertraging bij het station aankwamen, was de bagageboot er gelukkig nog. Die wilde echter 65 euro van ons hebben. Weer bellen met de receptie, en zoals het hoort hoefden wij dat niet te betalen. Hoe je om half 11 ‘s ochtends al peentjes kunt zweten... 

Ook daarna verliep de reis wat moeizaam. We moesten een klein stukje met de trein naar Mestre, de fietsen ook natuurlijk. In Mestre was de lift van ons perron kapot waardoor we de fietsen van twee hoge trappen moesten dragen bij de uitgang van het station deed de lift het wel, maar werden andere reizigers boos op ons omdat we die voor de fietsen gebruikten. Henk had het vervolgens moeilijk met het ontcijferen van de route, waardoor we een aantal keren fout reden.

Na de lunch in een parkje, met de gloeiende zon in de rug en de voeten op het bankje vanwege de beestjes, ging het beter. We kwamen door bos, door ruraal gebied en door kleine dorpen. Een vriendelijke Italiaan op een oude racefiets reed een stukje met ons mee om ons op de goede weg te helpen en het werd steeds maar mooier om ons heen. De laatste uren fietsten we langs de Sile. Dat is een bijzondere rivier, want het mooie groenblauwe water ontspringt niet ergens in de bergen, maar komt uit meerdere bronnen in een vlak gebied. Lange tijd deed de rivier dienst als vaarwater voor de zogenaamde Burci, grote platte sloepen, maar toen de route in onbruik raakte, werden die boten gewoon achtergelaten. De deels gezonken wrakstukken daarvan vormen nu de Cimetero dei Burci en bieden een thuis aan veel vogelsoorten en enorme vissen. Al met al een pittoreske route, waardoor we eigenlijk ongemerkt snel op ons einddoel aankwamen. Trap Reizen heeft in Treviso weer een leuk plekje voor ons uitgezocht, een B&B in een mooi oud pand in het centrum van de stad. 

Na het douchen, uitrusten en bellen met Pa van Doren zijn we naar buiten gegaan om deze universiteitsstad te verkennen. Wat weer een geweldig leuke plaats! Mede door de alom tegenwoordige rivier met veel bochten, aftakkingen en bruggen heeft de stad veel sfeer. Verder zijn er de langzamerhand al gewoon geworden prachtige kerken, pleinen en kunstwerken. We aten bij Dei Bana, door de B&B-eigenares aanbevolen en dat was terecht.

Helaas was het vanavond al vrij vroeg donker, dus gaat de fotograaf morgen nog wat plaatjes schieten. 

PS. De plaatjes van gisteren zijn vanwege haperende Wifi pas vanmiddag bij het verhaal gezet.