Rome 2014 - Dag 11 - Bregenz - Klösterle - 93 km

De weergoden zijn ons nog niet echt gunstig gezind. Weer Online beloofde dat het vandaag gaandeweg mooier zou worden, met als cijfer een zeven, maar wij vinden een mager viertje al goed beloond. De beslissing van gisteren om te stoppen in Bregenz was de juiste want toen we gingen slapen regende het nog steeds. Vanmorgen was het gelukkig droog, althans de eerste 45 km. Daarna was het uit met de pret. Een beetje regen vinden we niet erg, jasjes aan en doorrijden, maar als het een graad of 11 is en het begint stevig te regenen, dan is de lol er wat ons betreft af en gaan we schuilen. Dat moest vandaag drie keer. Omdat schuilen saai is en niet bevorderlijk voor de voortgang, besloten we na de derde keer dat we dan maar nat moesten worden. Wonder boven wonder bleef het steeds wel wat miezeren, maar bleef echte regen achterwege, dus kwamen we niet eens doorweekt aan op onze eindbestemming.

Een etappe in twee zeer verschillende delen: nadat we de Bodensee achter ons lieten, voerde de route ons in eerste instantie door een bijna Hollands rivierenlandschap langs 'die neue Rhein': dijkjes, uiterwaarden en wilgen. De rivier is hier helemaal recht getrokken om overstromingen tegen te gaan en stroomt daardoor razendsnel richting Bodensee. Dankzij alle regen is de waterstand behoorlijk hoog en is het water flink bruin van alle meegevoerde grond. Als je dat ziet is het welhaast een wonder dat de Alpen nog niet geheel zijn afgesleten. Het grotendeels autovrije parcours kende veel onverharde stukken, soms van erbarmelijke kwaliteit, maar de voorband heeft het ditmaal goed doorstaan. Als beloning heb ik hem vanavond toch maar vervangen, want je zult zien dat we de nieuwe buitenband anders tot Rome hadden meegezeuld ;). In het centrum van Feldkirch 'Kaffee und Kuchen' genoten en gelijk broodjes meegenomen voor de lunch. Daarna werd het dal al smaller en de omliggende bergen hoger en reden we grotendeels vlak langs de snelweg en/of de rivier.

Bij het 25 km verderop gelegen Bludenz ga ik normaal iedere winter met mijn FC-collega's rechtdoor richting skigebied Silvretta-Montafon - door Reitsma ook aanbevolen als alternatieve route voor de echte sportievelingen ('Silvretta Hochstrasse'). Best een gek idee, we hebben nu 11 dagen gefietst om daar te komen, terwijl we dat met de auto in een uur of  9 doen. Om de Arlberg-pas te kunnen bedwingen moesten we na Bludenz echter linksaf het prachtige Klostertal in, over een rustige asfaltweg die redelijk geleidelijk omhoog voert. De bergen om ons heen gaan tot bijna 3000 m, maar daar hebben we nog helemaal niets van gezien dankzij de laaghangende bewolking. We zijn nu aanbeland in Klösterle, op zo'n 1100 m hoogte, waarmee we de helft van de beklimming er al op hebben zitten. We overnachten in Haus Christian, een leuk pension, met een lieve eigenaresse die al onze van zweet doordrenkte kleren voor ons heeft gewassen. De fietsen staan in het hok waar de wintersportgasten normaal hun ski's en schoenen moeten neerzetten voordat ze naar binnen gaan.

Het avondeten in Pension Engel was een aangename verrassing: wel lokale gerechten, maar verrassend verfijnd, met alweer een uitstekend huiswijntje. Toen we daar binnen kwamen troffen we een drietal mannelijke Rome-fietsers, die op dezelfde dag als wij zijn begonnen, vanuit Nieuwegein. Achteraf bleken we elkaar tot nu toe een paar keer ternauwernood te zijn misgelopen, want zij hadden de eerste nacht ook in Gennep geslapen en de volgende ochtend luttele minuten na ons met het veerpontje de Maas overgestoken, waar Rome-fietsers verzocht wordt hun naam in het logboek te noteren. Daarna hebben ze een voorsprong genomen, die we nu dus weer ongedaan hebben gemaakt. Hun echtgenotes komen op 19 september naar Rome om ze te zien finishen; leuk natuurlijk, maar mijn kanjer fietst gewoon lekker het hele stuk mee! 

Totaal 1027 km