Rome 2014 - Dag 14 - Töll - Lavis - 96 km

Hiep hiep hoera voor de Italiaanse keuken! De Duitsers en de Oostenrijkers deden goed hun best, maar Italië staat alweer met stip op 1. Hoewel restaurant Edelweiss, waar we gisteren aten, natuurlijk super-Heidi klinkt en de serveersters gekleed gingen in dirndls, was het eten onmiskenbaar Italiaans, met ravioli, biefstukplakjes a  la tagliata en lokale wijntjes. Vandaag onderweg in een dorpstentje een heerlijke salade gegeten en vanavond was het alweer feest. Hotel Sartoris ziet er van buiten niet geweldig uit en de locatie is prut, maar als je eenmaal binnen bent, voel je je meteen thuis en het restaurant is super. En die obers, daar kan ik helemaal enthousiast van worden. Ze letten op en komen al naar je toe als je even met je hoofd beweegt, ze zijn beleefd en vriendelijk, geven uitstekende adviezen en hebben ook nog eens verstand van wijn. Genieten dus. 

De fietsdag van vandaag verdient niet zo'n goed cijfer helaas. Omdat het gisteren zulk mooi weer was, gingen we er helemaal vanuit dat dat verder zo zou blijven. Helaas, toen we vanochtend door de oude baas van Frühlingsheim werden uitgezwaaid, vielen de eerste druppels al. Niet van suiker gemaakt, stapten we toch op de fiets, verder langs de rivier over de Radweg. Van puur chagrijn heb ik niet echt op het parcours gelet, behalve dat er in Merano hele mooie huizen stonden en dat de appelboomgaarden links en rechts weer in groten getale voorbijkwamen. Van het zien van al die appels kreeg ik gisteren al zin om er eentje te plukken, vandaag heb ik het gedaan! 

Tegen elven ging het serieuzer regenen en wonder boven wonder kwamen we toen, zelfs zonder daartoe te zijn geReitsma't (wel een lastig te vervoegen werkwoord, Kees!) een pompstation tegen met koffie en lekkere zoete broodjes. De bui hield ermee op en we konden weer verder. Tussen Merano en Auer ging de route voor de afwisseling van de Radweg af en gingen we verder op de Süd-Tiroler Weinstrasse, een weg met wat meer hoogteverschillen en ook wijnranken naast appelbomen. In Auer lunchten we met 60 km op de teller. 

Het einddoel was eigenlijk Trento, maar werd uiteindelijk Lavis, een dorp iets dichterbij. Het laatste stuk ging weer over de Radweg langs de rivier en dat leek wel erg op van Groningen naar Sappemeer langs het Winschoterdiep, zo plat en recht was de weg. Maar doordat Henk op kop ging rijden, legden we de laatste kilometers met hoge snelheid af. 

Door het matige weer en de wat saaie route heeft Henk vandaag geen opnamen met de GoPro gemaakt. Over de filmpjes van eergisteren: Henk rijdt wel eens 55 km per uur in de afdaling, ik ben schijteriger dus meer dan 50 km zal ik niet halen. We hoeven dus niet bang te zijn om een bekeuring te krijgen van de carabinieri hier wegens het overschrijden van de maximumsnelheid van 60 km per uur. 

Vanaf het moment dat we in het hotel aankwamen vanmiddag, staat het sein op RUST. Het begon er al mee dat hier een wellnessruimte is waar Henk voor mij een heerlijke massage heeft geregeld. Een paar pijnlijke plekjes in rug en schouders wist masseuse Elena feilloos te vinden, maar omdat ik niet wist hoe je au in het Italiaans moet zeggen, heb ik de pijn maar in stilte verbeten. Verder blijven de fietsen en een deel van de bagage hier twee dagen in de garage staan, want we stappen morgen op de trein naar Venetië! Linda en Floor halen ons daar op van het station, waarna we per 'vaporetto' naar hun appartement gaan, waar wij ook kunnen overnachten. Zaterdagavond komen we weer terug in Lavis. Na veertien dagen op de fiets hebben we heel veel zin in dit intermezzo. 

Totaal 1305 km