Rome 2014 - Intermezzo Venetië - Dag 1

Vanmorgen ging de wekker, net als op werkdagen thuis, om kwart voor zeven. We wilden om  08.40 u op de trein, eerst een eindje terug naar Mezzocorona, dan via Verona naar Venetië. Voor die tijd moesten we alles even opnieuw om/inpakken, zodat we met slechts twee tassen op stap konden. De rest van de bagage mocht in de directiekamer van het hotel achterblijven, alwaar we het morgen weer oppikken.

Het station van Lavis ligt op loopafstand van het hotel - minder dan een kilometer -, maar ondanks dat het spoor achter het hotel langs loopt, was het toch even puzzelen waar we het station precies konden vinden. Het bleek volledig onbemand en voorzien van een voortreffelijke, meertalige kaartjesautomaat. Eindbestemming en gewenste vertrektijd inkloppen deden het reisschema verschijnen; de ING-kaart werd ook probleemloos geaccepteerd en zo stonden we alsnog ruim op tijd op het perron.

Drie uur en drie treinen later kwamen we aan op Station Venezia Santa Lucia, gelegen aan het Canal Grande, de belangrijkste verkeersader van Venetië. De zon begon heerlijk te schijnen en Linda en Floor stonden ons al op te wachten. Ze hebben via een verhuursite een prachtige kamer bij een particulier op nog geen 15 minuten lopen van het station, waar wij bovendien ook nog terecht konden omdat de eigenaresse nog een extra kamertje ter beschikking stelde. Snel de bagage neergezet, zomerkleren aangetrokken en op stap. 

Venetië is vergeven van de toeristen, van jong tot oud en uit alle windstreken, maar ik zag al heel snel dat die populariteit volkomen terecht is. Wat een geweldige stad, volledig autovrij, zelfs fietsen is er eigenlijk niet toegestaan - en ook volledig zinloos, vanwege alle bruggen die vrijwel zonder uitzondering via flinke trapteden de twee kanten van de alom aanwezige kanaaltjes met elkaar verbinden. Alle vervoer vindt daarom over het water plaats, met als belangrijkste middel de 'vaporetto', een soort van veerboot die iedere paar honderd meter bij de volgende halte weer aanmeert. Verder heel veel watertaxi's, sloepjes voor vrachtvervoer, speedboten en natuurlijk de beroemde gondels. Er zijn zelfs ambulanceboten!

Na de lunch langs het water en een eerste wandeling richting Ponte di Rialto hebben we dan ook snel een dagkaart voor de vaporetto gekocht, want vanaf het water krijg je het mooiste beeld van de stad. Lekker rommelig, deels geweldig onderhouden en vers geschilderd in een veelheid van kleuren, deels wat minder verzorgd en aan een onderhoudsbeurt toe. Enorm veel Middeleeuwse kerken en paleizen, en daarnaast winkeltjes, kraampjes en heel veel restaurants en terrassen. Het bezoek aan de Piazza San Marco was natuurlijk een must, met al zijn imposante kerken en musea. Verder gezellig kletsen en wat flaneren door de vele steegjes, bijna om iedere hoek of op elke brug was wel weer een prachtig doorkijkje. Floor is ook een enthousiaste fotografe, dus er werden flink wat plaatjes geschoten.

Vervolgens met een andere vaporetto naar een eilandje aan de overkant, maar dat was meer een echte woonwijk. Hoogtepunt daar was een oud fabriekscomplex, waar nu het Hilton in zit en allerlei galeriën. Onder het genot van een glaasje prosecco zagen we de stad langzaam verkleuren in de steeds lager staande zon en daarna gingen we opnieuw per vaporetto grotendeels om de stad heen terug naar het buurtje waar ons appartement zit. 

Het door de eigenaresse aanbevolen restaurant zette de Italiaanse keuken nog fermer op de eerste plaats. Heerlijke visgerechten met dito witte wijnen (ditmaal Vermentino en Gavi di Gavi). Na de afsluitende mousse van ricotta met een in rode wijn gestoofd peertje zakte de meute er een beetje in, dus terwijl ik dit stukje schrijf is er een serene rust neergedaald in het appartement. Morgen meer!