Sevilla - Girona - 21 juni 2022 - Dag 41: Hotel Eden Park, Riudellots, Spanje - 10 km gelopen

Allereerst op deze plek even aandacht voor een heuglijk feit: Pa (Jan) van Doren is vandaag 90 jaar oud geworden. Nogmaals van harte gefeliciteerd Pa, en nog vele jaren gewenst! Vanmiddag heeft hij samen met Loeki een fietstochtje gemaakt door de omgeving en zaterdag vieren we het met een lunch met de hele familie, in Appelscha. Het is heel toepasselijk ook een feestdag in Spanje vandaag, San Juan, met vanavond overal vuurwerk!

Wij hebben onze laatste vakantiedag in de stad Girona doorgebracht. Omdat onze fietsen met etiketten erop al klaarstonden voor vervoer door Camino, gingen we met de bus. Op de heenreis een beetje omslachtig: eerst met de shuttle van het hotel naar het vliegveld en toen met de bus naar het centrum, maar op de terugweg zijn we door de chauffeuse bij de bushalte dichtbij het hotel afgezet. De periferie van Girona is erg lelijk, blij dat we daar niet langs hoefden fietsen. Eerst een meubelboulevard, dan een autoboulevard en daarna nog heel veel andere lelijke grote winkels, en een hoop verkeer. Toen we eenmaal hadden ontdekt hoe we vanaf de busterminal naar het oude centrum moesten komen, knapte de stad zienderogen op. Er zijn heel veel mooie smalle straatjes, sfeervolle parken en pleintjes en een goed bewaard gebleven en op diverse plekken met opnieuw aangebouwde stukken gerestaureerde stadsmuur met uitkijktorens.

Al op het vliegveld waren de eerste druppels regen gevallen, maar toen we de obligate maar prachtige wandeling over de stadsmuur maakten, barstte het echt los, met onweer erbij. In de Torre de San Domènec schuilden we samen met andere toeristen een poosje en daarna bleef het droog.

Op onze laatste dag wilden we natuurlijk nog eens lekker eten en we vertrouwden op onze mazzel toen we naar het door Tripadvisor als nummer 3 gewaardeerde restaurant Bonpio liepen. Helaas, men stond al in de rij en toen wij aan de beurt waren, was net de laatste tafel vergeven. Ook de tip van de eigenaar, een Mexicaans tentje dichtbij, mocht niet baten, want dat was  gesloten. Toen zijn we maar op goed geluk op het terras van El Ráco del Cave gaan zitten en hebben daar van een prima viergangenmenu met allemaal kleine lekkere hapjes genoten.

Weer terug in Eden Park was het nog lekker zonnen en lezen in de tuin bij het zwembad. Dat deden we ook als afleiding, want we zaten te wachten hoe de EK Bridge zouden aflopen. Onze mannen hielden tot op het laatst de spanning erin, maar ze zijn Europees kampioen geworden. Ook gefeliciteerd!

Dan tot slot mijn door Henk beloofde evaluatie van deze fietsvakantie.

Aan het begin maakten we ons vooral zorgen over de knie van Henk, maar ook ik zag de reis als een testcase: of mijn lijf zo’n lange en uitdagende tocht nog wel zou aankunnen en of ik het nog leuk zou vinden. Over Henk kan ik kort zijn: toen de cortisoninjectie na een paar weken was uitgewerkt nam hij iedere dag een pilletje diclofenac en had eigenlijk geen centje pijn, terwijl hij gaandeweg zijn kracht voelde toenemen. Voor mij was het anders. Die ruim 1800 kilometer, maar zeker de meer dan 20.000 hoogtemeters, hebben mij echt bloed, zweet en tranen gekost en ondanks dat ik er trots op ben dat het me gelukt is, denk ik niet dat ik nog eens zo’n zware tocht, met bagage en in de hitte, ga maken. Gelukkig zijn er alternatieven en daar gaan we ons op beraden.

Ondanks alle inspanningen hebben we enorm genoten van Spanje, vooral van de binnenlanden waar je maar weinig toeristen tegenkomt en waar een fantastische, relaxte sfeer hangt. Dat smaakt zeker naar meer en er zijn nog veel streken van dit prachtige land die we graag willen ontdekken. Voor nu is ons Spaanse avontuur bijna voorbij en gaan we morgen ook met plezier weer naar huis. Wij danken onze trouwe lezers voor hun lieve, grappige en interessante commentaren en komen in de toekomst vast weer terug met nieuwe belevenissen.