Sevilla - Girona - 21 juni 2022 - Dag 40: Hotel Eden Park, Gerona Airport - 59 km

Gisteravond toen we naar bed gingen hoorden we plotseling een vreemd geluid: dikke regendruppels die luidruchtig op het dak en op straat landden. De eerste regen van deze vakantie, we waren bijna vergeten hoe dat klinkt! Het was al na een paar minuten weer over en vanmorgen was het weliswaar bewolkt, maar koel en droog. De voorspelling voor het binnenland was weer als vanouds: vanmiddag ruim boven de 30 graden, dus we zijn maar vroeg opgestaan om de ergste hitte voor te zijn.

Om kwart over acht lieten we de sleutel weer in de postbus glijden en begonnen we met de eerste klim, naar 113 m, waardoor we na 2,5 km al ruim een kwart van het totaal van 400 hoogtemeters weggewerkt hadden. Iets voorbij Palafrugell vonden we de Via Verde del Tren Petit terug, die ondanks de paar druppels regen van gisteren nog stoffiger was dan op de heenweg. De doorgaande wegen zijn hier echter behoorlijk druk, dus we hebben zoveel mogelijk de autovrije fietspaden aangehouden. Alleen in Platja de Aro was het soms een klein beetje puzzelen, maar we vonden ook de andere Via Verde, “Carrilet II” weer terug die we tot een km of acht voor het vliegveld konden volgen. Relaxt peddelen met af en toe een beschaafd klimmetje, prima opdracht voor zo’n laatste fietsdag. Het weer bleef bewolkt, met af en toe een spatje regen en vlak voor de finish zelfs een lichte bui. Die viel precies op het moment dat we wel even wilden stoppen voor de lunch. Bar Restaurant Cal Barrato, in het dorpje met de onuitspreekbare naam Riudellots, is zo’n typisch Spaans restaurantje met een 3-gangen menu voor €12, inclusief water en/of wijn. Het bleek een populair plekje, want we zaten nog maar net en er was al geen tafel meer vrij. Het eten was simpel, maar lekker.

Nu zitten we dus weer in Eden Park. We hebben inmiddels definitief besloten om de fietsen mee te geven aan Theo van Camino. Ik heb gisteren na meerdere pogingen wel eindelijk Transavia aan de lijn gekregen, maar de dame van de klantenservice kon ons geen enkele garantie geven dat het inpakken van de fietsen (sturen recht, trappers eraf) in noppenfolie - wat als oplossing werd aanbevolen op het internet - aan de gate geaccepteerd zou worden. Als de vlucht al om 9 uur in de ochtend vertrekt, is er bij problemen geen tijd meer voor een Plan B. Voordat we de fietsen in de conferentiezaal durfden te stallen om ze te laten ophalen moest er nog wel flink gepoetst en geveegd worden met een natte doek en veel water, want het geelbruine stof zat werkelijk overal op en tussen.

Gezien de fantastische resultaten tot nu toe op het EK, gingen we toen eens lekker zitten voor twee wedstrijden op BBO van het Nederlandse mannenteam. Vanmorgen hadden ze nog bijna maximaal gescoord tegen Bulgarije, maar vanmiddag tegen Israel en vooral de laatste wedstrijd tegen Zwitserland bleken ze hun kruit geheel verschoten te hebben, het was ronduit dramatisch. Bas en Sjoerd, het Nederlandse paar dat sinds enkele jaren uitkomt voor Zwitserland, speelde wel briljant, dus het behalen van de titel is plotseling lang geen zekerheidje meer, vooral omdat morgen Italië ook nog op het programma staat. Kop d’r veur jongens!

Wij gaan zelf nog een dagje Girona doen, dus morgen is de eer aan Marja voor het laatste verslag en een grondige evaluatie van onze reis.

Totaal 1823 km.