Sevilla - Girona - 30 mei 2022 - dag 18: La Casita de Pol (Duerme Cuenca), Cuenca - 80 km
Vanmorgen om half zeven liep de wekker af, een tijdstip waarop Marja zeker op dagen dat ze moet werken probleemloos in beweging komt. Voor mij is dat thuis het sein om een masker voor mijn ogen te doen, me om te draaien en nog een paar uur terug te keren naar dromenland. Die maskers zijn ideaal om het vroege ochtendlicht of het bedlampje van de partner weg te houden van het netvlies. We hadden er aan het begin van de reis allebei eentje bij ons, maar die zijn helaas onderweg ergens blijven liggen. Morgen maar op zoek naar de Decathlon, want daar zijn ze te koop.
Inmiddels ben ik aardig gewend aan het vroege opstaan en Marja is gelukkig heel tolerant ten aanzien van mijn niet al te hoge tempo van aankleden en inpakken. Het is toch wel erg fijn om al een flink aantal kilometers te hebben gemaakt voordat het echt heet wordt. Vandaag zou dat overigens meevallen, maar we moesten tamelijk ver, met een niet helemaal goed in te schatten aantal hoogtemeters. Er waren qua route na zo’n 15 km twee opties beschreven. Rechtsom met een beschaafde maar lange klim over wat werd beschreven als een ‘slechter’ wegdek en linksom dichter langs het stuwmeer over een prima wegdek. Het boekje heeft voor de tweede optie geen hoogteprofiel opgenomen, maar gezien het landschap dat zich voor ons ontrolde zou het mee moeten vallen.
De dagelijkse routebespreking werd uitgesteld tot aan de splitsing en in de overwegingen moest naast de factoren wegdek en hoogteprofiel ook nog de wind worden meegenomen. Die is de laatste paar dagen nadrukkelijk aanwezig, vlagerig en vanmorgen kregen we hem na een kilometer of zeven bijna recht tegen. Ik heb overigens wel de indruk dat je hier op bijna 1000 m hoogte makkelijker door de wind heen klieft dan op het Groningse platteland. Is dat flauwekul of heb je echt profijt van die 12% lagere luchtdruk? We besloten om het gevecht met de wind maar meteen aan te gaan. Geen idee of de andere keuze beter was geweest, maar het viel niks tegen.
We hadden in Alarcon een stevig self-service ontbijt gegeten in onze Posada en we hadden nog een paar bananen voor onderweg, maar er moest nog wel ergens een winkeltje worden gevonden om in te slaan voor de lunch. Dat lukte pas halverwege de koers, in Valera de Abajo. Een handvol eerdere dorpjes had echt nulkommanul voorzieningen. Valera heeft gelukkig een goed gesorteerde groenteboer, een supermarktje en minstens een bakker. Na het elfuurtje met een chocoladebroodje, een flinke tros druiven en een blikje Fanta (niet zero) moesten we de belangrijkste klim van vandaag zeker aankunnen. Eerst mochten we nog door de prachtige kloof van de Rio Grilo en daarna was het een kilometer of twaalf geleidelijk klimmen, naar ruim 1100 m. Vervolgens als een speer naar beneden naar ons lunchplekje ‘La Fuente del Municipio’ net buiten Tortola. Deze dorpsbron wordt daadwerkelijk als zodanig benut, er staat een comfortabele bank en er is een oude wasplaats. Het zou pas echt top zijn geweest als de gemeente wat vaker langskomt om de afvalbakken te legen, want het is natuurlijk ook een fijne hangplek voor de lokale jeugd.
Dan het minder goede nieuws. Marja begint steeds serieuzer last te krijgen van die pijnlijke schouder - het begint vroeger op de dag en trekt ook niet weg tijdens regelmatige pauzes. Geen idee hoe het moet worden bestreden, want geen van de drie pijnstillers die we bij ons hebben geeft tot dusverre verlichting. De benen zijn prima, de omgeving prachtvol, ik probeer haar zo veel mogelijk uit de wind te houden, maar vanwege de pijn geniet ze daar natuurlijk amper van. Morgen eerst een rustdag en daarna kijken of we met wat kortere etappes toch verder kunnen komen en anders maar een Plan B bedenken.
Totaal 965 km en vandaag 950 hoogtemeters.
