Sevilla - Girona - 31 mei 2022 - Dag 19: La Casita de Pol, Cuenca - rustdag

Net toen ik om drie uur aan mijn tweede dutje van de dag wilde beginnen, vond Henk dat er actie moest komen: hij verveelde zich. Nou vooruit, voor een rustige wandeling door de oude binnenstad was ik nog net te porren. In het routeboekje kwam Cuenca er niet best af. Zelfs dé bezienswaardigheid van de stad, de hangende huizen, vond de auteur maar niks.

Wij wandelden langs het beekje steil omhoog, langs de op de rotsen gebouwde stadsmuren, met daarop goed onderhouden oude huizen en meerdere kerken. De ijzeren brug over de kloof was mooi en je had vanaf daar een prachtig uitzicht op de hangende huizen, die dateren uit de veertiende eeuw en die ons een beetje doen denken aan de hangende keukens van Appingedam, in Noordoost Groningen. De kwalificatie van ons routeboekje vonden wij geheel onterecht en ik verbaasde me er ook weer eens over hoe men al die eeuwen geleden zo ingenieus en met kennelijk degelijk vakwerk die sierlijke houten uitbouwen hoog boven de rotsen heeft kunnen maken. Er waren op dit uur niet veel andere mensen op pad, maar in het straatje naar boven zat een Engelsman toch luid te schelden op de bloody tourists die steeds in zijn beeld liepen terwijl hij probeerde een foto te maken. Wij maakten ons maar snel uit de voeten.

Het was inmiddels warm geworden en we kwamen net uit op de Plaza Mayor, een gezellig plein vol met terrasjes, dus de volgende actie was niet lastig te bedenken. Heerlijk mensen kijken, maar er kwam helaas ook veel verkeer langs, waaronder een Trén Turistico. Na het afrekenen kwamen we alweer Carli en Jaap tegen, die vanaf de camping naar het centrum waren gefietst. We gaan ze de komende dagen vast nog weer treffen.

Want, wat gaan we doen? Om mijn rug en schouder te ontzien, gaan we kortere etappes rijden. De pijn komt immers vaak pas na anderhalf uur op de fiets opzetten. Dus gaan we er zes dagen over doen om in Valencia terecht te komen. Vandaag rust nemen was heerlijk en ik heb er vertrouwen in, zeker na alle lieve berichten en goede adviezen die ik mocht ontvangen.

Chris en Titia zijn inmiddels ook in Cuenca gearriveerd; voor hen zit hun fietstocht erop en zij beginnen morgen aan de terugreis naar Groningen. Hun laatste dag was wel enerverend. Titia reed over een forse slang heen, die dat niet overleefde. Zijzelf kwam met de schrik vrij. Dat gold niet voor die arme Chris. Als je hem zo ziet fietsen, met zijn lange lijf op een grote fiets, flink op de pedalen trappend, dan ga je wel even aan de kant. Zo niet de kat die net toen Chris op het grote mes van een helling naar beneden kwam suizen, even dacht over te steken. Hoeveel levens het die kat gekost heeft vermeldt het verhaal niet, maar Chris raakte het beest wel en ging flink onderuit. Vanavond liet hij ons de grote schaafwonden op zijn rechterarm en wondjes en kneuzingen aan beide handen zien, brrr.

We hebben het afscheid passend gevierd met bier, wijn en de niet al te subtiele happen van Bicio (fiets) Streetfood. In ruil voor een kopje koffie in ons appartement hebben wij twee zakken gevuld met overtollige bagage, samen wel drie kilo, die nemen Chris en Titia voor ons mee terug. Zo gaat het vast lukken om morgen onze tocht te vervolgen!