Transamerica 2012 - dag 1 - Washington, DC - Garrisonville, VA (111 km)

En nu fietsen!

Vandaag was onze eerste echte fietsdag. Maar, het parcours dat we vandaag, morgen en overmorgen afleggen, is nog geen onderdeel van de Transamerica. We moeten namelijk eerst vanaf Washington DC naar Yorktown, VA, het beginpunt van de tocht, een afstand van ca. 280 kilometer.

De eerste 111 km zitten er nu op. Dat ging niet zonder problemen. We waren wel, voor ons doen, mooi vroeg weggekomen, maar de door Henk al in Nederland via Google maps gevonden route bleek in het echt niet zo eenvoudig te vinden te zijn. We vonden wel snel een heel mooi fietspad over het traject waar vroeger een spoorlijn liep. Daar fietsten en liepen op dat vroege uur ook een heleboel enthousiaste Amerikanen, die ons al lopend en fietsend de oren van het hoofd vroegen en ons vervolgens veel succes wensten. Omdat het zo'n mooi pad was, bleven we er wat te lang op hangen, met als gevolg een omweg van 16 km. Helaas ging de weg vervolgens een heel stuk over drukke wegen, waar je heel goed moet uitkijken om netjes aan de kant te rijden en tijdig met het overige verkeer de kruispunten met stoplichten over te steken. Daarna doken we de rimboe in. Mooie groene licht heuvelachtige landschappen, de karakteristieke boerderijen - net als in de Donald Duck! - en witte houten huizen.

In het leuke plaatsje Manassas deden we eerst een paar boodschappen in een obscure supermarkt met allerlei merkwaardige voedingsmiddelen (cactusbladeren, veertig soorten wittige kaas, pens, grote enge vissen), maar geen brood of beleg. Daarom maar neergestreken op een terras en daar uitstekende broodjes gegeten. Daarna hele stukken gefietst volgens de mooie Googlemapsroute, maar we kwamen er wel achter dat langs deze weg helemaal geen overnachtingsmogelijkheden waren. Daarom om 4 uur maar eens een automobilist gevraagd, die ons naar Garrisonville verwees, met de standaard optimistische inschatting van de Amerikaanse weggebruiker: ach, een mijl of 6 a 7. Dat bleken er minstens twee keer zoveel te zijn en wederom over een vreselijke snelweg... vandaar dat deze eerste dag vermoeiend was en niet alleen qua kilometers. In de Country Inn waar we onze intrek genomen hebben, hebben we een mooie grote kamer waar onze fietsen nu ook in staan. Heerlijk in bad, de vermoeide spieren vinden dat fijn, en een koud blikje bier als beloning. Vervolgens op het industrieterrein waar ons hotel staat, van alle ongezellige, veel te koude restaurants een Mexicaan uitgekozen. Op het terras vergaat horen en zien je van het nog steeds voortrazende verkeer, maar desondanks was het er druk. Henk nam een Mexicaans biertje en kreeg een liter.

Het is nu 9 uur p.m. en we gaan de route voor morgen plannen, zodat we niet weer zoveel over de snelweg hoeven en misschien nu al kunnen bekijken of er wel een camping of hotel te vinden is. De kop is eraf! en morgen gaan we verder, op naar Yorktown.