USA 2013 - Evergreen - Het grote gebeuren.

Toen we vanmorgen in de ontbijtzaal arriveerden, werd deze voornamelijk bevolkt door leden van de Cochran clan, die inmiddels ook vrijwel compleet was gearriveerd. Ze worden aangevoerd door Rosemary & Reeves, de ouders van Mark, 90 jaar oud, maar nog zeer vitaal en geestelijk geheel bij de tijd. Beide broers en de drie zussen van Mark zijn ook van de partij, met partners en in totaal zes kinderen, die allemaal van de generatie van Elske zijn. Een aantal andere kinderen kan niet aanwezig zijn omdat ze zelf jonge kinderen hebben, die ze niet zomaar een dag of 3-4 alleen kunnen laten.

Na het ontbijt moest er een stropdas voor mij komen - die waren we vergeten in te pakken - en dan ga je natuurlijk naar een Shopping Mall. De dichtstbijzijnde is 'Colorado Mills', slechts één verdieping hoog, maar toch meer dan 200 verschillende winkels. Volgens mij hebben ze daar vrijwel permanent uitverkoop van een flink deel van de inventaris (met kreten als '40 % off lowest ticketed price') en dat maakt hebberig. Voordat we eindelijk een winkel hadden gevonden die stropdassen verkoopt, waren we al in de Levi's store, bij Van's (jawel, de voormalige Van Doren Rubber Company, nu een hippe schoenenzaak), de Nike store en de Gap geweest. De buit was niet mals, zoals de uitstalling op de foto laat zien. Daarna een voortreffelijke sandwich gehaald bij Panera, een keten waar je echt lekker brood kunt krijgen.

Inmiddels begon de tijd enigszins te dringen, met name voor Elske, die al vroeg naar de trouwlocatie moest. We zijn nog even een stukje de bergen ingereden voor wat extra goudgele Aspen-blaadjes, die Elske als flower girl moest gaan rondstrooien na de huwelijksvoltrekking. Om half vijf was de metamorfose weer compleet en kon ze met de bridesmaids en de groomsmen mee naar de Lake House. Deze in blokhutstijl opgetrokken feestruimte is idyllisch gelegen aan het Evergreen Lake. Ruim een uur later zag Marja er ook prachtig uit en was ik als heer vermomd. Met das! 

De plechtigheid vond buiten plaats bij schitterend weer en tegen zonsondergang, waardoor het al behoorlijk fris was. De huwelijksinzegening was ondanks het nogal ingestudeerde karakter hartverwarmend en integer en bijzonder om mee te maken. Elske stond naast de bruidsmeisjes op het podium, ze zag er heel mooi uit in haar blauwe jurk en op hoge hakken. Ontroerend ook om weer te zien hoe hecht de band is die zij met haar host mom heeft. Daarna aperitief buiten en vervolgens snel naar binnen voor het diner, want het was inmiddels stervens koud. We zagen Cordie, een vriendin van Christine, die we eerder al eens ontmoetten, de families van bride en groom en verder heel veel onbekenden. Henk en ik zaten aan tafel met Butch, de broer van Christine - die haar eerder down the aisle bracht, in marine-uniform gekleed - met zijn vrouw, Marks broer Tom en zijn vrouw Amy, en met Gordon en Jill, en stel dat Christine kent van de kerk. Grappig vond ik dat het bruidspaar samen aan een klein tafeltje zat, waar iedereen hen kon komen feliciteren. Het eten was lekker en het was gezellig aan onze tafel. Er waren de nodige toespraken, de witte bruidstaart werd aangesneden en de champagne uitgeschonken, en toen was het tijd voor de eerste dans door het bruidspaar. Mark, die naast zijn werk in de ict ook professioneel musicus is, speelde eerst op de xylofoon een liedje voor Christine, daarna was goed te zien dat beiden op dansles waren geweest voor de gelegenheid. Al snel werd er ook door de andere gasten enthousiast gedanst. Later op de avond namen Mark en zijn vrienden met wie hij het conservatorium bezocht, het van de band over. Ze hadden vijftien jaar niet meer samengespeeld, maar het klonk geweldig. 

Om 11 uur was het feest afgelopen. De overgebleven gasten kregen een stokje met belletjes eraan en vormden buiten bij de uitgang een erehaag voor het bruidspaar. De witte Rolls Royce maakte het sprookjeshuwelijk compleet. Met vage afspraken over after parties in het hotel ging het gezelschap uiteen. Uiteindelijk was iedereen - ook de jonkies; dat was volgens Henk in onze tijd wel anders - zo moe dat het al snel rustig was in de hotelkamers en op de gangen.