USA 2015 - Dag 5, New Orleans, LA

Gisteren in de namiddag hebben we eerst weer de streetcar genomen richting Mississippi-rivier. Aan het eind van de lijn moet je uitstappen bij een enorm casino, omringd door grote luxe hotels, en kun je honderd meter verderop overstappen op de streetcar die heen en weer rijdt langs de rivier. Daar lopen overigens ook een paar gewone sporen, waar op zeker moment een vrachttrein van een paar km lang langs kwam, die in zijn geheel bestond uit tankwagons waarvan ik de inhoud niet zo snel kon achterhalen. Dat gaat kennelijk altijd goed....

Langs de rivier - dezelfde die we drie jaar geleden op de fiets waren gekruist toen we met de veerpont van Kentucky naar Illinois overstaken - loopt een promenade waar het erg rustig was, ondanks de verkoelende bries die het daar aangenamer maakte dan in de stad zelf. De belangrijkste attractie was de Natchez, een grote 'river boat' met meerdere dekken de kenmerkende zwarte schoorstenen en een schoepenrad erachter als aandrijving. Daar kun je op verschillende tijdstippen een vaartocht op maken met eten, drinken en jazzmuziek uit de tijd van Louis Armstrong. 

Wij gingen echter de 'French Quarter' verkennen - de wijk waarvoor iedereen naar New Orleans (N'awlins) komt. Onamerikaans, heel veel huizen hebben een veranda rondom op de 1e verdieping, in tamelijk smalle 19e-eeuwse straatjes vol met winkeltjes, restaurants en vooral heel veel kroegen, al dan niet met live muziek. Op Jackson Square werd ook buiten live gemusiceerd. Bourbon Street is vanwege de vele nacht- en stripclubs die actief op straat hun bezoekers werven wel heel ordinair, maar dat zal met de oorspronkelijke saloons, clubs en honky-tonks niet anders zijn geweest. Je komt behalve toeristen ook een hoop vreemde vogels tegen, jammer genoeg ook nogal wat zwervers, junks en bedelaars, hetgeen toch wel iets afdoet aan de relaxte sfeer. Prima gegeten bij Muriel's, waarbij het opviel dat de wat chiquere uitstraling en bijbehorende prijsstelling meteen gepaard gingen met de professioneel onvriendelijke uitstraling die we in toeristenstreken in Europa ook al te vaak aantreffen. Dat fenomeen herhaalde zich vanavond bij het alom aangeprezen NOLA, dus we gaan morgen snel weer de rimboe in, waar de smile nog in de service ingebakken zit.

Op aanraden van dezelfde mevrouw die ons gisteren op de Boogaloo had gewezen, hebben we vanochtend ontbeten in de Ruby Slipper op Canal Street: een huisgemaakte biscuit met eieren, spek en een schijf gefrituurde groene tomaat - genoeg om een hele ochtend op te fietsen. Daarna zijn we op pad gegaan naar de Garden District, die met de St. Charles streetcar te bereiken was. Prachtige huizen van zo'n 150-180 jaar oud, in verschillende stijlen, vaak met zuilen aan de voorkant. Echte Southern mansions, zoals je die ook wel in de film ziet. In de AAA-gids die we van Carlan hadden gekregen, stond een rondwandeling met toelichting over alle prachtige optrekjes.  

Genoeg voor vandaag, de foto's moeten het verhaal maar verder vertellen.