USA 2015 - Dag 4, New Orleans, LA

Alle simpele Amerikaanse motelkamers lijken op elkaar en we hebben er in 2012 zoveel gehad dat de America's Best Value Inn bijna als thuis voelde. De pick-up trucks voor de deur, de bruine sprei, het nepmarmeren wastafelmeubel, het rudimentaire ontbijt en de praatgrage Indiase manager, het was er allemaal en dat was heerlijk.

Om 9 uur zaten we al in de Mustang en anderhalf uur later waren we in New Orleans. Daar hebben we een mooi hotel, dat juist niet lijkt op enig ander mooi hotel waarin we ooit sliepen. Het Wyndham Garden Hotel ligt vlak naast het beroemde French Quarter, is zes verdiepingen hoog en heeft een giga grote en hoge lobby met veel marmer, prachtige lampen en schilderijen. We werden allerhartelijkst ontvangen door een dame die ons meteen voorzag van een kaart van de stad en van handige tips. 

Zo belandden wij al voor de middag op het Bayou Boogaloo festival in Mid City, langs het water. We gingen er met de streetcar naartoe, en na een eindje lopen zagen we de witte tenten al. Heerlijk was het er, zoveel kleurrijke mensen, leuke muziek op drie podia, en allemaal kraampjes met kunstzinnige producten en het lekkerste lokale eten. Na een tijdje naar de stevige rockmuziek van Papa Mali te hebben geluisterd, zijn we een hapje eten gaan halen. Van de typische Southern gerechten hebben we nu ook jambalaya, crawfish beignets en shrimp filled bread geproefd. Lekker lokaal biertje erbij, want het is hier wel warm!  

Op een schaduwrijk plekje luisterden we vervolgens naar zangeres Meschya Lake en pianist Tom McDermott. Naast ons jonge moeders met heel kleine babies, die zo te zien heel tevreden in de warmte wat rondkropen over een groot kleed. Grappig om te zien waren de vele met zorg samengestelde festival-outfits, soms matching met de partner, maar altijd met een gekke hoed, een fladderig bloesje en heel veel hippiesieraden. Ik kan daar uren naar kijken. Als laatste genoten we van de country music van Kim Carson, die flink wat oude hippies op de dansvloer kreeg met haar liedjes-met-een-snik.

Geheel zondoorstoofd zijn we toen maar weer eens teruggesjokt naar de halte van de streetcar. Grappig genoeg was het in dat ouderwets aandoende vehikel heerlijk airco-koel, ondanks alle mensen die erin stonden gepropt. Om ons heen zaten ouders met een jarig kind, dat haar feestje graag wilde vieren in de streetcar, compleet met taart. De trambestuurder dirigeerde het zo dat alle inzittenden luid Happy Birthday zongen voor de licht verbouwereerde Shania van zeven jaar oud. Leuk! Daarna was het tijd voor een siësta in het kingsize bed op de heerlijk koele hotelkamer. Straks gaan we de stad verder verkennen, de eerste indrukken zijn goed!