WT 16-17, 22 februari 2017 - Golden Springs Motel and Holiday Park, Golden Springs, NZ - 62 km

"And don't forget: the good stuff isn't in the brochures!" is het advies dat onze Canadese warmshowersgasten Jeff en Leigh ons meegaven voor onze reis door Nieuw-Zeeland. En ja, dat klopt heel vaak. Hoe vaak kregen wij niet een tip van een local of volgden we op goed geluk een bordje langs de weg, waardoor we op de mooiste en meest bijzondere plekken zijn beland. En die vind je dus lang niet altijd in de reisgids of in het rekje folders bij de Tourist Information. 

Zo gingen wij vandaag naar Orakei Korako, een geothermaal park, gelegen aan Lake Ohakuri, omdat Henk er toevallig op internet iets over had gelezen: "Arguably the best thermal area left in New Zealand". We moesten er wel een kleine omweg voor maken. Van te voren hadden we niet echt een idee hoe het parcours eruit zou zien vandaag. Voor het Zuidereiland hadden we het handige routeboekje van Asian Way of Life, waarin de te verwachten drukte van de weg en de lengte van de hellingen met bijbehorende percentages werden beschreven en je dus niet vaak voor verrassingen kwam te staan. Nu we op het Noordereiland zijn, moeten we het helemaal zelf uitzoeken. Daar zijn we gisteren dus druk mee geweest - kaarten op de grond, adviezen van de AA en van de motelbaas -, maar er is nu een globaal plan. 

Vanuit Taupo moesten we eerst twintig kilometer over de tamelijk drukke State Highway One, maar daarna sloegen we af naar de heerlijk rustige Tutukau Rd., door boerenland met veel koeien en schapen. Het was een mooi heuvelachtig landschap, dus er moest wel geklommen worden. Gelukkig gaat ons dat inmiddels weer vrij gemakkelijk af. 

Tegen twaalven waren we bij Orakei Korako. Er was een leuk tentje bij, de Mud Cake Café, waar we prima sandwiches voor de lunch konden kopen. Omdat het vandaag de verjaardag van ons nichtje Floor is, namen we er een Lamington, een met kokos bestrooid cakeje, bij. Een kleine ferry bracht ons naar de overkant van het meer en daar begon de mooi aangelegde wandeling over houten vlonders door dit fantastische park, een kleinere uitvoering van Yellowstone. Er waren silicaterrassen in de mooiste kleuren, geysers, fumarolen, borrelende modderpoeltjes, gaten waaruit kwalijk geurende gassen kwamen en een prachtige grot. Uren kan ik daar rondkijken, zo bijzonder. Henk heeft er heel veel foto's van gemaakt. Een verschil met Yellowstone is, dat je hier wel heel dicht bij de terrassen kon komen, doordat er op sommige plekken geen hekken stonden. Een verkeerde stap en je staat dus in het kokend hete water... 

We hebben een paar uur in die wondere wereld doorgebracht, toen moesten we nog een stukje fietsen. Er waren nog flink wat heuveltjes te overwinnen en het was inmiddels warm geworden. Toch was het heerlijk, vooral doordat we op dit stuk misschien tien auto's en een schoolbus zijn tegengekomen. 

Omdat we van tevoren niet wisten hoe ver we zouden komen vandaag, hadden we niets geboekt. Helemaal naar Rotorua rijden was te ver en halverwege was er eigenlijk maar een overnachtingsmogelijkheid, in Golden Springs. Booking.com, een site die we veel gebruiken om accommodatie te regelen, was duidelijk over dit motel met camping. Een magere 5 kreeg het. Toch zijn we hier terechtgekomen en het is best aardig. Alles is weliswaar oud en krakkemikkig, maar er is een mooie tuin met grote bomen en natuurlijke hot springs en de Chinese eigenaresse is een en al gastvrijheid en behulpzaamheid. Tijdens het inchecken kregen we te horen dat ze vanaf haar achttiende in Wellington woonde en studeerde, dat ze zeven jaar geleden in China is getrouwd, maar dat haar man hier pas een jaar geleden naartoe is gekomen en dat ze keihard moeten werken omdat ze geen personeel kunnen krijgen op deze afgelegen plek. Dus moet zij constant aanwezig zijn, want haar man spreekt nog geen woord Engels. Zero! lachte ze vrolijk. Toen wij wat sneu keken bij het bericht dat er in Golden Springs geen winkel is waar we eten konden kopen, troonde ze ons mee naar haar groentetuin. Ze was blij dat wij de kool, tomaten en bieslook die ze ons schonk konden waarderen, want haar man haat groente. 

Wij slapen in een zeer primitief hutje, koken en wassen moet in de camp kitchen en de campingwashokken, maar voor een nacht is het goed te doen. Tijdens het koken en eten in de camp kitchen maakten we kennis met de overige hier verblijvende campinggasten, waaronder een Nederlands stel uit Wijchen. 

Totaal 2300 km