WT 16-17, 9 september 2016 - Bangsal, Lombok

We werden vanmorgen allebei heel erg vroeg wakker, deels omdat we toch wel een beetje bezorgd waren in welk wespennest wij ons gingen steken door met een wildvreemde in zee te gaan voor een boot- en snorkeltrip, voor het andere deel omdat de moskee er wel erg vroeg bij was met de luidkeelse en langdurige oproep tot het eerste gebed van de dag (om een uur of vier 's nachts).

George moest vanmorgen toch naar Mataran en die heeft zijn taxichauffeur opdracht gegeven om ons eerst bij Sire Beach af te zetten, zodat we daar onze fietsen niet de hele dag hoefden laten staan en om logistieke problemen te vermijden wanneer we in de haven van Bangsal terug zouden komen. Rma stond ons al vrolijk zwaaiend op te wachten en onze zorgen bleken geheel voor niets. Een vriend van hem was de stuurman van de boot, hij de gids. Het was een beetje lastig wegkomen van het strand in verband met de eb, maar toen dat eenmaal was gelukt, begonnen we met een rondje om Gili Air in de Glass Bottom Boat. Van die Glass Bottom had ik me wel iets meer voorgesteld, dat was een luikje ter grootte van ons slaapkamerraam. Gelukkig was er door dat bescheiden venster op de zeebodem bij vlagen toch nog het nodige te zien. Helaas veel dood koraal, maar toch ook stukken met prachtige anemonen en andere kleurrijke structuren. Daarnaast aardig wat vis in alle kleuren en maten, maar de schildpad, die Rma vanaf de voorplecht had gespot, bleef voor ons buiten beeld. 

Na het rondje om het eiland kwamen we bij de beste snorkelspot aan, iets voorbij de haven. We hadden dat snorkelen allebei nog nooit gedaan, dus er waren wel wat instructies nodig. Het beste advies hadden we gisteren al van George gekregen: een shirt aanhouden om te voorkomen dat je levend wordt geroosterd terwijl je met je hoofd in het water ronddobbert. Het ging Marja eigenlijk meteen goed af, maar ik wilde veel te hard ademen door dat gevoelsmatig te nauwe pijpje en hield af en toe mijn hoofd te ver in het water. De snorkel had niet zo'n handige afsluiter, dus ik heb wel regelmatig wat zeewater binnengekregen. De onderwaterwereld maakte heel veel goed; het stierf er van de vissen en visjes in de meest prachtige kleuren en vormen - zie je normaal alleen in natuurfilms. Zebravisjes, het kapitein-Nemovisje, maanvissen, koffervissen, papegaaivissen en nog veel meer en dat op een decor van zachtjes wiegende koraalplanten in de meest uiteenlopende vormen en kleuren - schitterbaar.

Toen we uitgesnorkeld waren, troonde Rma ons mee naar het restaurant van een andere 'vriend' waar we heerlijk hebben geluncht. Langs de rand van het strand staan overal loungeplekken op poten met een rieten afdakje en lekkere kussens erin en daar wordt het eten dan geserveerd. Pure verwennerij. Daarna nog een rondje over dit bijna volledig met resorts, homestays, winkeltjes en café's volgebouwde eilandje. Op het midden van het eiland wonen de mensen die de boel draaiende moeten houden en aan de buitenkant zijn de duurdere resorts te vinden. Inmiddels hadden we geen droge draad meer aan ons lijf van nog niet opgedroogd zeewater en zweet, dus toen hebben we de snelle boot terug genomen naar Bangsal en het laatste stukje met de paardentaxi afgelegd. We zagen nog twee andere fietsers het dorp inrijden op Santos trekkingfietsen, vermoedelijk Nederlanders dus. 

Morgen weer verder met alle kleren schoongewassen en het vizier op de vulkaan Rinjani. Klimmen dus!

PS. Voor de botanisch geïnteresseerden onders onze volgers, er zitten er weer een paar leuke tussen. Als je van bewegende beelden houdt: gisteren en vandaag 4 filmpjes erop gezet!