WT 16-17, 11 september 2016 - Labuhan Pandan, Lombok - 53 km

Het was inderdaad iets koeler de afgelopen nacht, dus zonder airco was het prima uit te houden in ons redelijk Spartaanse onderkomen in Senaru. Vanmorgen toch maar weer op tijd uit de veren, waarvoor je geen wekker nodig hebt, want de lokale hanen en de moskee kondigen ruim op tijd aan dat er een nieuwe dag in aantocht is.

De rit van vandaag voerde ons weer naar de kust, dus als je dan van ruwweg 500 m hoogte komt, denk je: dat wordt een makkie. De routebeschrijving had ons al uit die droom geholpen; er moesten weer zo'n 550 hoogtemeters worden overwonnen. Het is bovendien zelfs voor Indonesische begrippen heet - elke dag 36 graden. Eigenlijk hebben ze hier al een jaar lang te hoge temperaturen en te weinig neerslag, dat heeft mogelijk ook met El Nino van doen. Dat het hele land niet verdord is, is te danken aan de late stortregens die wel veel schade hebben aangericht, maar ook voor een buffertje hebben gezorgd.

Op weg naar de kust merkten we al dat deze etappe een verademing was qua verkeersdrukte. De tweebaansweg die we grotendeels moesten volgen had bovendien maar weinig gaten, prima dus. In het begin kwamen ons nog regelmatig vrachtwagentjes achterop waarvan de laadbak vol zat met jonge mensen die een trekking op de Rinjani gingen doen. Ook het stel uit Abu Dhabi van gisteren kwam enthousiast roepend en zwaaiend voorbij. De populairste trekkingroute begint in Sembalun en voert eerst naar de hoogste top. Vandaar gaan ze dan de volgende ochtend heel vroeg een stukje omlaag om de zonsopkomst over de kraterrand te kunnen zien, waarna de afdaling naar Senaru begint. Eentje voor de bucket list, want daar hebben we nu de spullen niet voor bij ons.

Het klimwerk onderweg viel gelukkig niet tegen; alleen de korte hellingen waren soms smerig steil. De twee langere klimmen die in het parcours zaten waren uitstekend te doen. We kwamen al vlak na de middag op onze bestemming aan: Pondok Siola, moderne bungalowtjes die er goed verzorgd en schoon uitzien. Ons huisje ligt 20 m van zee, maar het eerste stuk is heel ondiep en omdat het koraal meteen daarachter begint is het geen ideaal zwemwater- hoe aanlokkelijk het er ook uitziet. Ander minpuntje: we zitten in een 'droge' gemeente, dus geen Bintangetje bij het alweer lekkere eten. Dat zullen we op het volledig Islamitische Sumbawa wel vaker gaan meemaken. Overigens moeten we Geert W. teleurstellen: we zijn op deze beladen datum, 9-11, als westerlingen weer even vriendelijk en enthousiast begroet als altijd en hebben geen enkele uiting van feestvreugde over de aanslag kunnen bespeuren

Vanavond hebben we zitten kletsen met een ander Nederlands stel dat hier verblijft, Annemiek en Wil. Ze hebben in 1982 ook de Transamerica gefietst en zijn Indonesië -liefhebbers en kenners. Ze hebben op het terrein van een Nederlandse vriendin die in het ontwikkelingswerk zit op Lombok een bungalow laten bouwen en brengen hier een aantal maanden per jaar door.

Totaal 315 km