WT 16-17, 15 december 2016, Colac Colac Caravan Park, Corryong, VIC

We zijn weer on the road! Vanmorgen om kwart over negen verscheen er een oudere heer in korte broek, Apollo T-shirt en gewapend met een pet uit New Orleans, die monter vertelde dat hij hier was voor de changeover. Het kwam wel erg goed uit dat Bob er inderdaad was, want een half uur eerder had monteur Rick gebeld met de mededeling dat het voor het afronden van de reparatie benodigde onderdeel nog niet gearriveerd was en er pas de volgende dag zou zijn.... Bob is een oud-militair die als free-lancer voor Apollo door het hele land heen campers verplaatst. Hij moet nu overnachten in Omeo (zijn kamer in Snug as a Bug bleek al te zijn geregeld) voordat hij morgenmiddag weer terug kan naar huis en de volgende dag onze oude camper weer aflevert in Melbourne. Hij vertelde dat hij een jaar of zeven geleden is getrouwd met een Amerikaanse en een paar jaar in Florida heeft gewoond. Vier jaar geleden is zijn vrouw meegekomen naar Australië en ze gaat af en toe een keer mee met een klus van haar man. Zo waren ze op een van die trips al een keer samen door Omeo gekomen en hadden toen tegen elkaar gezegd; "dat leuke motel Snug as a Bug, daar gaan we de volgende keer als we hier zijn slapen". Hij moest dus gelijk even bellen met het thuisfront om te melden waar hij was terechtgekomen.

We hoefden alleen onze eigen spullen en de gehuurde tafel, stoelen en het straalkacheltje over te brengen naar Apollo 3 en nog een paar formuliertjes voor de overdracht te tekenen en toen konden we zowaar weer op pad. De nieuwe camper is van hetzelfde type als de vorige, een 'Hitop' maar verder in alle opzichten een vooruitgang. Slechts 190.000 km op de teller in plaats van 330.000, vrijwel zonder deukjes en krassen, beide gaspitten doen het, de uitlaat is niet lek, de remmen piepen niet, de schokbrekers doen hun werk een stuk beter, super!

Omdat we gisteren al in Bright waren geweest, hebben we vandaag de andere route door de bergen vanuit Omeo genomen, eerst naar Mitta Mitta en daarna naar Corryong. In totaal maar zo'n 250 km, maar dankzij de grote hoeveelheid scherpe bochten tijdens het klimmen en dalen, waren we daar een groot deel van de dag mee zoet. Het landschap was onverminderd schitterend, we reden meestal langs mooie riviertjes en we waren onderweg vrijwel alleen. In de verte zagen we een tijd lang de laatste restjes sneeuw op Mount De Jong van bijna 2000 m hoog. Het gebied is heel bosrijk, waarbij de variatie in bodemvegetatie werd gestuurd door hoe hoog we zaten, soms varens en boomvarens, dan weer veel struiken met witte en gele bloemen. Als de vallei breder werd, waren het vooral grazige weiden met veel koeien. 

Het zou hier geweldig zijn om te fietsen. Stille wegen, prachtig landschap, wel veel klimmen en dalen, meestal niet al te steil. Maar zelfs in dit wat meer bewoonde deel van Australië moet je wel zorgvuldig plannen, want de afstand tussen voorzieningen is vaak groot. Vandaag kwamen we pas na 150 km, behalve een benzinepomp, de eerste fatsoenlijke winkel tegen, waar we voor de komende paar dagen eten hebben ingeslagen. 

We zitten vannacht weer in een fraai groen en ruim opgezet caravanpark langs een kronkelend riviertje, waar het niet zo rustig is als in Omeo, er zijn wel 15 plaatsen bezet, maar waar we vrij uitzicht hebben over het dal en de nu prachtig oranje kleurende wolkenlucht. Er is eigenlijk maar één minpuntje: het gigantische aantal vliegen, nog meer dan anders. Meestal zijn ze om een uur of zeven als bij toverslag verdwenen, maar vandaag vonden ze het kennelijk erg gezellig en zijn we om 20.30 nog steeds niet helemaal van ze verlost. Het was zo erg dat we in de camper moesten eten. Misschien een goed idee om zwaluwen te introduceren in Australië, die zouden zich hier in het paradijs wanen.