WT 16-17, 8 mei 2017 - Cottonwood Cove, Wagon Wheel Gap, CO, USA - 40 km

Wilde dieren spotten, het bruisende stadje Creede ontdekken en een stuk fietsen, dat was het idee voor vandaag. De manager van ons houten dorpje had ons verzekerd dat we zo ongeveer overlopen zouden worden door bighorn sheep en moose (elanden), want ze komen 's avonds gewoon van de berg af en blijven dan grazen in het weitje achter ons huisje. 

Helaas. Gisteravond zijn we meermalen naar buiten gegaan om te kijken, maar het bleef bij een groepje herten en een konijn. Ook vandaag speurden we weer hoopvol vanuit de auto, op de fiets en tijdens korte wandelingen naar meer opwindende diersoorten. Langzamerhand raak ik ervan overtuigd dat elanden hier helemaal niet voorkomen en dat al die mooie plaatjes en speciale wildlife viewing spots alleen maar tourist traps zijn. Er blijft gelukkig genoeg ander moois over om naar te kijken hier. Zo zagen we veel leuke vogeltjes voorbijvliegen: felblauwe Steller's jays, robins met een rood buikje en een mooi gevlekte specht. 

Creede is een beetje een vreemd oord. We waren er gisteren al doorheen gereden en snapten niet helemaal wat hier gaande is. Er is een aardige winkelstraat met winkels, restaurants en cafés en zelfs een groot theater en er stonden leuke huizen. Maar alles was dicht! en er was geen kip op straat. Vandaag kregen we te horen hoe dat komt. Creede telt maar 200 inwoners, maar vanaf half mei stroomt het stadje vol en dan lopen er opeens 15.000 mensen rond. Dat komt door het Creed Repertory Theatre, dat in de zomermaanden een vol programma draait met theater en muziek. Daar komen vanuit het hele land enthousiastelingen op af en die vullen al die hotels, Bed and Breakfasts en vakantiehuizen buiten de stad. Ideetje voor Elske en Anouk? 

Nu, begin mei, is er bijna niets te doen. Koffie kon ik alleen krijgen bij het benzinestation. Gelukkig was het Visitor Center wel open, voor de lunch konden we terecht bij Kip's Grill en de plaatselijke supermarkt verkocht voldoende verse spullen. 

Een van de hoogtepunten in Creede is de Bachelor Loop, een onverharde weg die langs de verlaten oude (zilver en amethist) mijnen voert. Met onze Dodge Caravan was dat best een uitdaging. De weg is af en toe echt slecht en er zitten erg steile stukken in. Op enig moment bleven we halverwege een helling steken! Ik ben daar niet zo'n held in, maar gelukkig zat Henk achter het stuur. Koelbloedig achteruit rijden en met iets meer snelheid opnieuw omhoog 'deed de truc'. Het was een mooie route door bergen en bos. Je kunt er overblijfselen zien van de mijningangen, de houten bedrijfsgebouwen en van de spoorweg vlak langs de bergwand. Hoog in de bergen had je een eeuw geleden Bachelor Town, maar van de bloeiende winkelstraat en de behuizingen is niets meer over. Het schijnt er ruig aan toe te zijn gegaan in die slechts door mannen bevolkte oorden, met veel drank en vecht- en schietpartijen. In het hoofdgebouw van Cottonwood Cove, waar wij nu verblijven, was destijds een bordeel gevestigd. Daar zal zich ook van alles hebben afgespeeld... De mijnen zijn lang in werking geweest, maar de laatste is in 1985 gesloten. 

Over het fietstochtje twijfelden we nog na de lunch. Het weer zag er onbetrouwbaar uit en er was regen voorspeld. We zijn uiteindelijk met de auto een eind richting de North Clear Creek Falls gereden en zijn bij mijlpaal 36 op de fiets gestapt. Tot aan mijlpaal 46 ging alles prima, de weg was heerlijk rustig en we moesten wel klimmen, maar hadden de wind in de rug. En ja, je weet dat je daarna datzelfde stuk weer naar beneden mag. Bijna boven gekomen begon het te onweren en even later kwam de neerslag naar beneden: afwisselend sneeuw en hagel. Achter een niet al te dikke boom konden we een beetje schuilen tot het weer droog was. Toen was het nog een klein stukje, steil naar beneden, naar de watervallen. Ze waren mooi! De terugweg was, afgezien van het venijnige stukje omhoog aan het begin, plain sailing, ondanks de forse tegenwind. Het weer heeft vanaf vandaag een kleine dip: het wordt kouder en we krijgen regen. 

Alsof het herfst is, hebben we vanavond in ons gezellige houten hutje de kachel lekker opgestookt en ik heb zelf gekookt. Een laatste wandeling rond zonsondergang om wildlife te spotten leverde weer niets op. Stomme elanden, waar zitten jullie?