WT 16-17, 20 juni 2017 - Lakeside Resort, Watkins Glen, NY, USA

In plaats van een stuk fietsen, hebben we vandaag weer eens een flinke wandeling gemaakt. Bij het selecteren van deze plek had Marja zich niet laten leiden door de aanwezigheid van het beroemde racecircuit van Watkins Glen, dat nog steeds wordt gebruikt, zij het al lang niet meer voor Formule 1 races, maar door alweer een 'stunning' State Park. Watkins Glen State Park is niet groot, maar wel buitengewoon fraai - een paar jaar geleden heeft het nog de derde plaats gehaald in een landelijke verkiezing van State Park of the Year. Het woord Glen stamt uit het Oudgrieks en betekent kleine, nauwe, afgezonderde vallei.

De hoofdattractie van het park is dan ook een nauwe kloof, die pas na de laatste ijstijd is ontstaan. Aanvankelijk liep het riviertje gewoon ter hoogte van wat nu de bovenrand van de kloof is, waarna het zich aan het eind van grote hoogte in Lake Seneca stortte. In de afgelopen 10.000 jaar heeft het water zich door de relatief zachte rotsen heen gevreten, waardoor er een verval van ruim 150 m is ontstaan met in totaal 19 watervallen.  Er is een prachtig pad door de kloof gemaakt, met gebruik van natuurlijke bouwmaterialen in dezelfde kleur als de rotsen. Je komt vlak langs de beek, gaat op twee plekken achter een waterval langs en wordt zelfs een paar keer door een tunnel in de rotswand geleid. Dankzij de regen van de afgelopen nacht en het natte voorjaar waren de watervallen extra mooi. Daarnaast sijpelde, druppelde en spetterde het water ook op allerlei plaatsen uit de rotswand. Het was gelukkig lekker warm, want we hielden het zonder regenjas niet helemaal droog en je moest ook voortdurend op je hoede zijn om natte voeten te vermijden. Hoewel we de afgelopen tien maanden al legio watervallen en nog veel meer rotsformaties hebben bekeken, was het toch weer buitengewoon fraai om te zien welke vormen het water had uitgeslepen in het uit dunne laagjes opgebouwde leisteen.  

De tweede attractie kwam aan het eind van de wandeling. Bij de zuidingang van het park zit een 'Olympic size swimming pool'. Het is een klassiek 50 meterbad, zoals je dat in mijn jeugd ook in Heerenveen (en op veel andere plaatsen) had, maar dat daar al lang heeft plaatsgemaakt voor woningbouw. Ondanks het best mooie weer waren er meer badmeesters dan zwemmers, een heel verschil met de vorige keer, toen we ons in Chamberlain een weg moesten banen tussen de lokale jeugd. 

Na al deze fysieke activiteit was het tijd voor een sandwich bij de lokale Bakery en een welverdiende siësta. Morgen de op-een-na-laatste etappe, naar Jan in Princeton.