WT 16-17, 19 juni 2017 - Lakeside Resort, Watkins Glen, New York, USA

Goodbye Canada, hello again US of A! Vanuit Niagara Falls zagen we de afgelopen dagen aan de overkant van de rivier de staat New York al liggen en vandaag staken we de Peace Bridge over. Een week geleden, toen we Canada binnenreden, was de douanebeambte snel klaar met ons: een snelle blik in de paspoorten, waar kwamen we vandaan en wat gingen we doen, klaar. Om weer terug in de VS te komen, moest het raam van de auto open om de fietsen te laten zien en werden wij stevig aan de tand gevoeld. Wij zijn natuurlijk ontzettend braaf en hebben eerlijk de twee appels, een banaan en de kip in de koelbox gemeld, maar toch voel je je licht schuldig als je zo wordt ondervraagd. Bij de strak geüniformeerde, wapendragende ambtenaar kon er aan het einde toch nog een grapje af: of we marihuana bij ons hadden... 

New York is weelderig groen en heuvelachtig en de stadjes waar we door zijn gekomen, zijn stijlvol en goed onderhouden. Wij wilden naar Watkins Glen, dat is gelegen aan de zuidpunt van een van de elf Finger Lakes. Deze meren zijn smal, langwerpig en noord-zuid gesitueerd. De ligging doet denken aan de vingers van een hand, vandaar de naam. De meren zijn gevormd door gletsjers tijdens de ijstijd. 

Toen we vanaf de noordpunt van Lake Seneca naar het zuiden reden, kwamen we langs een heleboel wijnhuizen. Het lijkt wel alsof iedere Tom, Dick en Harry met een stukje grond hier zijn eigen wijnlabel heeft en overal kun je de producten komen proeven en kopen. Wie weet gaan we morgen, als het wat beter weer is, wel weer op fietswijntour.

Een paar kilometer voor Watkins Glen hebben wij een leuke cabin gehuurd voor twee dagen. In het plaatsje zijn een aantal goede restaurants, waarvan we vanavond het Italiaanse Jerlando's hebben uitgekozen. Eindelijk weer eens een kaart met iets anders dan de afgezaagde burgers en steaks: een heerlijke trio van seafood voor mij en een pasta met vis en schelpdieren voor Henk. Op zoek naar een geldautomaat kwamen we nog langs een grote schoenenwinkel. Sluitingstijd: over tien minuten. Maar ja, voor een schoenenfreak is dat meer dan voldoende om twee paar te scoren. Ik kocht mooie blauwe mocassins en een paar warme waterdichte winterschoenen voor straks, als ik in de kou op Station Almere sta te kleumen. Hoe we die moeten meenemen naar Nederland? We hebben in Golden de fietskar verkocht en het grootste deel van de kampeerspullen hebben Els en Anouk meegenomen, dus we hebben wat extra ruimte in de tassen. Als we nog meer gaan kopen, moet Jan maar als pakezel fungeren, die vertrekt twee dagen voor ons naar Nederland.