14 juni 2023 - Bridgen in Spanje - dag 3 - La Clie, Frankrijk

Na de regen van gisteravond, regen? - ja, dat bestaat nog, was het vanmorgen prachtig helder en zonnig en nog niet heel warm. Gerda had lekker brood gehaald bij de bakker in Montemboeuf, maar na het ontbijt moest er gefietst worden. Ook hiervoor had onze gastvrouw een uitstekende tip, de wekelijkse markt in Piégut-Pluviers, een kilometer of 20 hier vandaan. Nou waren we met Gerda wel vaker naar markten in de buurt geweest, waaronder de ‘fameuze’ Kerstmarkt in St. Mathieu, maar deze was echt de moeite waard. Het plein en het volledige centrum waren afgezet voor het verkeer en gevuld met tientallen kraampjes met allerlei regionale producten, kleding, brocante (=oude meuk), messen, potten en pannen, erg leuk! Nu was het er nog redelijk rustig, maar in juli kun je er over de koppen lopen volgens Gerda.

Ik had met behulp van Google Maps voor de heenreis een route uitgezocht door de prachtige heuvelachtige Charente  (klimmetjes niveau Zuid-Limburg en Voerstreek). Dat ging maar één keer een beetje verkeerd, toen we bij een grindweg uitkwamen, maar dat was snel opgelost. Het was aanvankelijk nog wel een beetje spannend voor mij, want het enige echte klimwerk dat ik tot nu toe met de nieuwe linkerknie had gedaan, was afgelopen vrijdag met Wiebe en Tim, toen we vanuit Groningen drie keer de Vamberg hebben beklommen en dat viel me zeker niet mee. Na de eerste echte klim van vanmorgen zei Marja: “je moet niet zeuren, want je fietst mij er heuvel op al weer af”. Het ging inderdaad verrassend goed, wat natuurlijk een geweldige opsteker is.

Na een uurtje slenteren over de markt lieten we Google Maps ook de terugweg uitzoeken, met een boogje westelijk om. Je kunt zo’n route op twee relevante manieren laten maken, met instelling ‘auto’ of met instelling ‘fiets’. Auto leidt altijd langs drukkere wegen en ‘fiets’ vaak langs leuke kleine weggetjes. Dat liep aanvankelijk voortreffelijk, maar omdat je niet kunt kiezen voor de optie ‘uitsluitend verharde wegen’, ging het dus ook een paar keer achter elkaar verkeerd, waardoor de terugweg aanmerkelijk langer duurde dan gepland. Onverharde wegen komen niet door de keuring als we met de racefiets zijn en na de tweede teleurstelling vroegen we een Engelse expat om advies. Die had allerlei ontmoedigende woorden nodig om de juiste route te omschrijven: ‘Continue down on this road and follow the entire loop back up to the main road, where you take a left and after a mile or so you have to make a very sharp right turn which doubles back nearly all the way to where you came from”. Hmm. Bij de doorgaande weg aangekomen bleek er ook een verhard weggetje rechtdoor te gaan en dat bracht ons uiteindelijk zonder al te veel zigzaggen in Roussines, vanwaar ik de weg naar La Clie zelf weer wist. Uiteindelijk bijna 55 km gefietst en 750 hoogtemeters overwonnen om op dezelfde plek weer terug te komen; sommige lezers zullen zich vast afvragen wat daar de rationale achter is….

Vanmiddag gingen we nog even naar de enorme Leclerc in La Rochefoucauld, om te tanken en om inkopen te doen voor het avondmaal dat Gerda had uitgezocht uit de Delicious en dat Marja ging klaarmaken (een heerlijke vegetarische pasta met o.a. aubergine, kleine tomaatjes en ricotta). Inmiddels had Gerda mij gecharterd voor een boeiende klus: hond Jesse is al een jaar of 10 en ruikt nogal sterk naar oude hond. De dierenarts had daar wel een oplossing voor: een speciale hondenshampoo, die twee keer in de dikke vacht moest worden gemasseerd en weer uitgespoeld. 35 Kg hond in bedwang houden zonder zelf zeiknat te worden leek een uitdaging, maar hij vond het eigenlijk allemaal wel prima en ruikt nu een stuk frisser ;).

Het loopt tegen zonsondergang en op het terras genieten we allemaal voldaan van het verkoelende briesje dat is opgestoken. Morgen naar een nieuwe bestemming.