19 mei 2023 - Dollardroute, dag 2 - Nieuw Beerta - Leer, Duitsland - 66 km

Het was goed toeven in het tuinhuis in Nieuw-Beerta, niet in de laatste plaats door onze gastheer en -vrouw, die heel aardig waren en die ons op het hart hadden gedrukt dat we ze voor alles mochten bellen. Dat is normaal gesproken nergens voor nodig, maar toen we gisteren om een uur of tien opeens een luid gezoem hoorden en al snel het bijbehorende beest, een joekel van een hoornaar, voor het raampje op zolder woest heen en weer zagen vliegen, hebben we toch maar het nummer van Carla opgezocht. De nacht doorbrengen met zo’n akelig insect in dezelfde ruimte leek ons geen goed idee. Geen probleem, zei Carla, ze waren net op de weg terug naar huis. Toen de hoornaar inmiddels de schuifpui had opgezocht, naarstig op zoek naar de weg naar buiten, en wij niet meer op onze luie stoelen durfden blijven zitten, kwam gelukkig Carla aanlopen met de stofzuiger. Jelle kwam erachteraan, stak de stekker in het stopcontact, schoof de stang helemaal uit en zo hapte onze rustverstoorder vlotjes in het stof. Zielig? Vast wel, maar er zijn grenzen aan dierenliefde, vonden wij. 

Vanochtend verscheen Carla alweer bij onze deur, dit keer met een heerlijk ontbijtje. Op de yoghurt, sinaasappelsap en verse broodjes met ei, kaas en hagelslag hebben we de hele ochtend kunnen fietsen. De Dollardroute was erg mooi vandaag, langs veel enorme Oldambtster herenboerderijen en door boerenland, met koolzaad, tarwe en nog onduidelijke groene sprietjes in de zwarte aarde en door slaperige dorpjes. Dat we Duitsland binnenreden zagen we aanvankelijk alleen aan de borden, maar allengs veranderden toch ook de huizen, al was het alleen maar door de rolluiken op alle ramen. Om al dat moois te bekijken had de routeplanner wel veel onnodige bochten en lusjes op zijn kaart getekend, zie de bijgevoegde prent van Strava, waardoor je, slecht voor de moraal, af en toe echt een stuk terugrijdt om dan met een grote boog weer op dezelfde weg uit te komen. Maar ja, hemelsbreed is het allemaal niet zo ver, dus nu hebben we wel een redelijke afstand afgelegd. In prachtig fietsweer! De lange broeken konden al bij het uitkijkpunt in Wymeer uit en na de lunch in een speeltuintje in Stapelmoor verdwenen ook de jackjes in de fietstassen. 

Het is zo heerlijk om weer op de fiets te zitten! Een tijdlang was het weer echt te koud voor een fietsvakantie in eigen land en moesten we het doen met het lezen van de verslagen van fietsende vrienden: Jeff en Leigh op Baja California, Bert en Anneke op pelgrimstocht in Frankrijk en Eddy reed in omgekeerde richting de route die wij vorig jaar in Spanje aflegden. Helaas voor Eddy eindigde die zo moedig begonnen rit gisteren door medische oorzaken. We leven met je mee, Eddy, en hopen dat je over niet al te lange tijd die loodzware maar geweldige reis van Girona naar Sevilla en verder, toch nog kunt maken. 

Wij zitten nu in Leer, een levendige, echt Duitse stad met een mooie Altstadt, waar ik laatst al een keer met Linda de winkels heb verkend. Het was er nu weer druk, zagen we toen wij met onze breed bepakte fietsen een stuk door de hoofdstraat moesten lopen op weg naar ons hotel, dat zo’n drie kilometer buiten het centrum ligt. Onze kamer in Hotel Schlafstübchen zit boven restaurant Pizzastübchen, hoe origineel. Na het douchen gingen we daar ook maar eten, want moe en rozig en geen zin om weer helemaal terug naar de Stadtmitte te fietsen. Was het eten dan wel origineel? Nou nee, niet echt, maar de Grillteller en de Hänchenteller waren wel lekker en groot genoeg om alle weggetrapte calorieën weer aan te vullen. Ik heb Henk beloofd dat ik in Aurich, waar we morgen heen fietsen, een restaurant ga uitkiezen waar ze wat meer culinaire hoogstandjes laten zien. 

Totaal 124 km