20 mei 2023 - Dollardroute, dag 3 - Leer - Aurich - 62 km

De tamelijk drukke weg voor Schlafstübchen langs bleek later op de avond gelukkig vrijwel uitgestorven, zodat we de ramen een beetje open konden laten. Anders was het temperatuurverschil tussen het tuinhuisje in Nieuw-Beerta en het nieuwe onderkomen wel erg groot geworden. Marja was er desalniettemin alweer op tijd bij om ervoor te zorgen dat ik in beweging kwam, zodat we om kwart voor negen al bepakt en bezakt bij Bäckerei Musswessels arriveerden voor het ontbijt. Als 11-uurtje namen we voor allebei een reusachtige Rosinen-Schnecke mee, oftewel een ‘escargot de raisins’ aldus onze vrienden Albert & Anneke Jansen, die al tot de Pyreneeën zijn gevorderd over de Pelgrimsroute.

Waar we ons gisteren geheel lieten leiden door de officiële bordjes van de Dollardrundfahrt, had ik voor vandaag via de app ‘Fietsknoop’ een toeristische route uitgestippeld naar Aurich - eerst vooral tegen de wind in, maar de laatste 20 km met een heerlijk rugwindje langs het Ems-Jade kanaal. Het was alweer iets warmer dan gisteren, we konden zowaar gelijk in de korte broek beginnen. Toen we het systeem eenmaal door hadden bleken de Duitse knooppunten prima te werken. Ze hebben echter hetzelfde euvel als die in Nederland. Het type en de kwaliteit van het wegdek zijn volledig ondergeschikt gemaakt aan het vinden van verkeersluwe trajecten, met als gevolg dat sommige weggetjes herinneringen opriepen aan het ‘ehemalige Osten’, waar we in 2015 al eens gefietst hadden. Het landschap doet hier aan Drenthe of Oost-Groningen denken, afwisselend akkers, weilanden en stukken door het bos en veel kanalen door afgegraven veengebieden. 

Ons appartement voor vannacht ligt aan de haven van Aurich - heel handig als je langs het kanaal het stadje binnenkomt. Er wordt wel iets aan gedaan om toeristen hiernaartoe te lokken, met verhuur van kano’s en (water)fietsen vanuit het havenkantoor en rondvaarten en thematische routes langs molens en door veengebieden, maar veel stelt het allemaal niet voor. Er was wel een prima terras voor het restaurant aan de haven waar we konden lunchen in de zon. Daarna konden we terecht in ons appartement, heerlijk ruim, prima voorzieningen, maar nulkommanul uitstraling. Wit en grijs en hufterproof met dezelfde Ikea-prent aan de wand als gisteren in Pizzastübchen.

Marja had haar belofte van gisteren volledig waargemaakt. We hadden gereserveerd bij ‘da Sergio’, de onbetwiste nr. 1 van Aurich (maatje Drachten qua inwonertal) op Tripadvisor. Goed dat we niet op de bonnefooi waren gekomen, want het zat er stampvol en met name de hoofdgerechten waren echt heel lekker. Omdat we nog niets van het stadje hadden gezien, hebben we na het eten een ijsje gehaald in het wat deprimerende centrum van Aurich, waar ze wel bezig zijn met een flinke face-lift. Morgen naar de Nordseeküste.

Totaal 186 km