20 augustus 2023 - Denemarken - dag 3 - Refugiet, Krakær

We moesten vanochtend om 10 uur ons huisje uit - wat niet heel erg nodig leek, want er waren maar twee kamers bezet in het verder uitgestorven complex - en we mochten pas om 2 uur inchecken in ons nieuwe onderkomen. Alle tijd dus om eerst eens het kleine stadje Ebeltoft te gaan verkennen. Het was om half 11 ’s ochtends nog erg stil op straat, maar toen wij de eerste helft van het centrum hadden gezien en op het terras vóor toeristische attractie nummer 1, het Gamle Radhus, gingen zitten voor koffie, cola en taart, bleken er toch nog aardig wat andere geïnteresseerden uit hun bed gerold te zijn. De Trotter-reisgids vindt het oude centrum van Ebeltoft één groot museum en dat klopt wel een beetje. De oude huizen, sommige in pastelkleuren geschilderd en andere uitgevoerd in vakwerkstijl, zijn stuk voor stuk beeldig. Op een grote binnenplaats is de uit begin 1900 daterende textielverffabriek Farvergården in stijl geconserveerd en daar mag je overal rondkijken. Ik vond de stal voor de paarden het leukste, maar ook een beetje eng: hoewel er geen levende dieren stonden, klonken er toen ik er binnenstapte opeens uit een verborgen luidspreker allerlei paardengeluiden, zacht gehinnik, geschraap met hoeven en luid gesnuif. Zeer levensecht, dus ik schrok me eerst rot. Op een andere, nog veel grotere binnenplaats was ook een oud fabriekscomplex gevestigd, de Maltfabrikken, waar in nu allerlei hippe winkeltjes en bedrijfjes zijn gevestigd, een beetje zoals bij ons in Groningen op het Suikerterrein. We hadden eigenlijk willen lunchen in het erg leuk uitziende Lundbergs Spisehus, maar de parkeertijd van de auto liep af, dus verplaatsten we ons naar de haven.

Daar was lang niet alles open, ook de nog steeds enthousiast aangeprezen Fish and Chips weer niet, maar op het terras van Piccoli konden we heerlijk in de zon zitten met een lekker broodje, voor het echte vakantiegevoel. Daarna moesten we wel even in actie komen helaas, want we moesten Deense kronen halen, omdat je hier lang niet overal met je mobiel of je pinpas kunt betalen, en boodschappen doen voor wat mij betreft een heleboel dagen tegelijk. Met onze wagen volgeladen stonden we precies om 2 uur voor het prachtige en gloednieuwe vakantiehuis van Lars Erik en Karen, een jong stel uit de buurt van Århus. We zitten hier hoog op een heuvel en het huis biedt door de grote ramen een fantastisch uitzicht tot aan de zee. Binnen is het allemaal heel smaakvol ingericht, met een grote keuken, fijne badkamer en drie slaapkamers. Een om in te slapen en in de andere twee proberen we de inhoud van onze koffer en vele tassen aan het oog te onttrekken, zodat de woonkamer net zo mooi blijft als bij binnenkomst. Geen geringe opgave voor ons, zoals ingewijden weten.

Toen we een beetje waren geïnstalleerd, zijn we op de fiets gestapt, want het was prachtig weer en de benen waren al een beetje begonnen te jeuken door het mooie land waar we met de auto doorheen zijn gereden. Het  was een heerlijk tochtje, door boerenland en door het Nationalpark Mols Bjerge, met regelmatig zicht op zee. We maakten een tussenstopje bij het mooie Poskær Stenhus, een op een heuveltje gelegen hunebed, zo’n 5000 jaar geleden gebouwd door boeren. Denemarken is in deze contreien lang niet plat! We kregen heel wat korte maar ook een paar langere beklimmingen voor de kiezen, in totaal, zo bleek toen Strava alles op een rijtje zette, bijna 400 hoogtemeters over 30 km.

Thuisgekomen om 6 uur, heb ik snel een lekker en gezond maaltje in elkaar gedraaid in de goed geoutilleerde keuken en nu zitten we ieder op een eigen bank uit te rusten. Er zijn hier geen gordijnen overigens dus we zitten in de etalage, maar Karen verzekerde ons dat alle buurhuizen onbewoond zijn.