20 juni 2023 - Bridgen in Spanje - dag 9 - Villa Tsjani, L’Ametlla de Mar

Gisteravond laat hebben Astrid, Albert, Henk en ik onder het genot van een glaasje cava de afgelopen drie dagen van onze bridgevakantie geëvalueerd. We waren het er roerend over eens dat zo’n intensief groepsgebeuren - zeker als je de helft van de mensen niet kent - wel erg vermoeiend is en dat je met twee keer bridgen per dag eigenlijk geen tijd over hebt voor lekker lummelen, langs ons prachtige zwembad liggen en gewoon wat voor je uitkijken. Dat gaan we dus de komende dagen anders doen.

Voor vandaag hadden Astrid en ik het bereiden van de avondmaaltijd op ons genomen. 20 man voeden is natuurlijk geen sinecure, maar het boodschappenlijstje was na het ontbijt klaar en Astrid en Henk togen naar de supermarkten; ja, twee, want de Lidl schijnt weer andere waar te verkopen dan de Mercadona. Albert en ik hebben bij het zwembad gezeten, de was gedaan en de lunch voorbereid. Ik had nog wel gehoopt dat er vanmiddag tussen het koken door nog tijd zou zijn voor wat. ontspanning, maar daarvoor was het menu toch te ambitieus. 48 kippenpootjes marineren en roosteren, twee soorten tortilla’s bakken - waarvoor Henk met de kaasschaaf een kilo aardappelen in precies even dikke plakjes heeft gesneden -, drie salades met bijbehorende sauzen maken en een grote bak kruidenboter bereiden, dat leek wel bijna op werken. Na toch nog een snelle duik in het zwembad en met schone kleren aan, lukte het ons om op tijd - wat tijdens deze week een Nederlandse etenstijd is, half 7 - met de auto alle bakken met eten bij Villa Familia af te leveren, waarna er gretig op werd aangevallen. Altijd fijn, dankbare eters!

Na het eten begon het bridge-avondprogramma weer. Tim gaat dan rond met zijn lijstje en probeert, naast de vaste paren, diverse partnerships te vormen van loslopende spelers. Dat pakte voor mij erg ongelukkig uit: mijn onbekende partner gaf, ondanks mijn verzoek om geen les te krijgen en de nabeschouwingen achterwege te laten, na ieder spel een uitvoerig college, maar niet van dien aard dat de anderen aan tafel er ook maar iets van opstaken. Als dan ook de tegenstanders niet meehelpen om de sfeer aan tafel te verhogen, duurt zo’n avond wel heel lang. Conclusie voor mij na vier dagen: nooit weer. Wat wel heel mooi is: dat we het met Astrid en Albert heel fijn hebben in onze mooie Villa Tsjani. Dus dat gedeelte is zeker voor herhaling vatbaar!