22 augustus 2023 - Denemarken - dag 5 - Refugiet, Krakær

Vorig jaar merkte ik al dat ik me heel erg thuis voel in Scandinavië en ook dit jaar merk ik dat mijn Noormannenbloed sneller gaat stromen van de uitgestrektheid van het land, de mooie blauwe zee en de rust overal. Ik vind het geweldig dat je overal een stuk strand van minstens 100 meter voor jezelf hebt, zodat je je badpak niet hoeft aan te trekken en heerlijk poedelnaakt de zee in kunt duiken. En de enkele Deen die toevallig langs wandelt met zijn/haar hond vindt dat totaal niet interessant. Toen we vanmiddag voor de derde keer deze week gingen zwemmen, dit keer aan het prachtig witte strand onder Grenaa, stokte mijn stoere Vikingenbloed echter wel even in mijn aderen. Poeh, koud! Ook na tien minuten wende het niet echt en naderhand had ik witte vingers en tenen. Maar toch lekker, al moest ik om op te warmen later de stoelverwarming van de auto wel op 3 zetten.

We waren vanmorgen niet echt vlot met plannen maken en wegkomen. Langzaam ontbijten, wat lezen, een paar spelletjes bridgen en toen dus de werkbespreking. In de boekjes stond dat de mooiste stranden bij Grenaa te vinden waren en het stadje kreeg nog zes regels van Trotter, dus daar gingen we naartoe. Ik zocht in de auto naar een goede lunchplek en zo kwamen we, na een korte wandeling door de haven, bij Friskfisken terecht. Een onooglijk tentje, maar wow, wat hebben we daar heerlijk gegeten. We hadden twee verschillende visschotels besteld en daarmee kregen we het halve assortiment van de ernaast gelegen viswinkel op ons bord. Een berg garnalen met rode en zwarte viseitjes, rivierkreeftjes in mayonaise, gebakken en gepocheerde scholletjes, visballetjes, twee soorten gerookte zalm en nog een stukje gekruide vis dat we niet thuis konden brengen. Het was allemaal net zo lekker als bij ons favoriete visrestaurant in Oldehove, Het Kleine Oestertje, al misten we wel de woest kokende Groninger kok en de lieve meisjes in de bediening. Toen we buiten kwamen, pakten donkere wolken zich samen, dus eerst maar eens een paar boodschappen doen en wat sightsee-en.

Met zo’n goed gevulde maag was een korte wandeling door het weinig opzienbarende centrum van Grenaa echt wel genoeg. De winkels stonden vol met ouwe troep en er was helaas geen mooie winkel om een cadeautje te kopen voor het gisteren geboren eerste kleinkind van Kees en Aly, gefeliciteerd nogmaals! Toen klaarde het weer gelukkig zo op dat we naar het strand zijn gereden. Op ons beschutte plekje tegen het lage duin aan viel ik als een blok in slaap, tot Henk mij wakker maakte om dus in dat ijskoude water te duiken voor de lucht weer dichttrok.

Thuisgekomen in onze luxe schuilhut was er net een sessie begonnen op BBO van onze jongens tegen Noorwegen, we aten nog een klein hapje, Henk belde met zijn vader, met wie het gelukkig goed gaat, en ik zie het nu, om kwart over 8, langzaam donker worden buiten. Het was weer een heerlijke vakantiedag.