26 augustus 2023 - Denemarken - dag 9 - Dalby Bugt, Mesinge

Verkassen dus, vandaag, naar een ander deel van Denemarken, het eiland Funen. Van de reis ernaartoe kan ik niet zoveel vertellen, want ik heb twee dutjes gedaan terwijl Henk in de stromende regen alle kilometers voor zijn rekening nam. Nu was het ook wel erg vermoeiend geweest allemaal: het huis in Krakær een beetje opruimen, alles inpakken, en daarna, hoe vreselijk, gingen we naar de Ikea bij Aarhus. Ikea is een winkel die we normaal mijden als de pest, hoezo er dan op vakantie vrijwillig naar binnen gaan? Voor beddengoed dus, want we kwamen er hier pas achter dat  je in Denemarken je eigen lakens en handdoeken meebrengt als je een huisje huurt. In Ebeltoft en in de Refugiet konden we nog een textielpakket huren, maar voor het nieuwe huisje kon dat niet. Gelukkig viel het mee: het was er niet razend druk en twee aardige Ikeameisjes legden Henk precies uit hoe we moesten lopen om de meeste afdelingen niet te hoeven bezoeken. Zo liepen we 20 minuten later met de gewenste spullen weer naar buiten.

We zijn heel blij met ons onderkomen hier aan de Dalby Bugt. Een klein en knus wit huisje, met van die gezellige tapijtjes op de vloer en alles uitgevoerd in blauw en wit. Net als onze nieuwe dekbedhoezen. Slapen kunnen we in de woonkamer onder het schuine dak (woonkeuken en badkamer zijn beneden) of in een heel leuk tuinhuisje. We kozen na ampel beraad voor de woonkamer, want de wc is dan dichterbij en nu gebruiken we het tuinhuis weer voor koffers en tassen. De luxe die we in de Refugiet hadden, moeten we hier wel ontberen: geen vaatwasser of wasmachine en alles is een beetje oud.

Vanuit alle ramen heb je uitzicht op zee en vanaf de steiger voor ons huisje kun je zo die zee induiken. Dat hebben we vandaag nog niet gedaan, want het was eerst erg koud en nat. We hebben wel een kleine wandeling gemaakt toen de zon er weer doorkwam. Er staan hier wat zomerhuizen, maar verder is er helemaal niets. We werden onderweg nog aangesproken door een echtpaar uit Californië, dat op zoek was naar de vuurtoren. Die bleek na raadpleging van Google Maps op een ander schiereiland te liggen, maar vanaf een paar kilometer verderop zou je hem wel goed moeten kunnen zien, dacht Henk. Daarna liepen we tussen de gemaaide korenvelden door naar een grote boerderij die we op de heenweg al hadden gezien, helemaal ommuurd en zo te zien al heel wat jaren oud. Toen we nieuwsgierig onder de poort stonden te kijken naar de binnenplaats, werden we gewenkt door de eigenaar, die zich voorstelde als Claus Bay, een boer uit Løland die zich nog niet zo lang geleden had gevestigd op deze imposante Stenagergård. We kregen een enthousiaste rondleiding door de tuin en langs de vijver en hij vertelde honderduit. Hij was overduidelijk apetrots op zijn enorme bezit en de cijfers vlogen ons om de oren. Zijn perceel was een paar honderd hectare groot, het huis telde 31 kamers en hij had alle 85 ramen moeten laten vervangen.Nu waren er nog twee Oekraïners bezig met het opnieuw voegen van de buitenmuren. Claus had verder 400 jonge fazanten uitgezet in het door hemzelf aangelegde bos voor de Gård, zodat hij daar over een poosje op kan gaan jagen, een grote hobby van deze succesvolle boer. We kregen ook te horen dat ons huisje onlangs voor 1.8 miljoen DK is verkocht en dat het binnenkort tegen de vlakte gaat en wordt vervangen door nieuwbouw.

Wij gaan het hier wel een weekje volhouden. De omgeving is weer prachtig, de zee ligt voor de deur en Odense, 25 kilometer hier vandaan, schijnt een leuke stad te zijn.