27 augustus 2023 - Denemarken - dag 10 - Dalby Bugt, Mesinge

Gisteren werd het na al die regen alsnog stralend zonnig en dat was het vanmorgen ook weer. Volgens de weersverwachting, die hier tot nu toe verrassend accuraat is, zou het al in de loop van de ochtend betrekken, gevolgd door buien. We zijn dus redelijk op tijd vertrokken. Eerst zijn we naar het einde van de landtong waar ons huisje op staat gereden. Vanaf die plek kun je inderdaad aan de overkant een vuurtoren zien liggen (wel iets verder weg dan ik had ingeschat op de kaart). Als de Amerikanen van gisteren mijn advies hebben opgevolgd, was het in ieder geval niet voor niets. 

Vervolgens wilden we op weg naar het volgende uitsteeksel aan Funen, maar na een paar km begon  het loopwerk van mijn fiets gemeen te kraken als ik een heuveltje op moest. Dat had ik vorig jaar in Limburg ook al eens meegemaakt en omdat ik dat toen min of meer genegeerd heb liep dat later vrij fors in de papieren. Dus toch maar even gestopt om te kijken of ik het kon verhelpen, want ik wist nog wat toen het probleem was. Nou kun je bijna alles op een racefiets aandraaien met een inbussleutel, maar deze boutjes toevallig niet - daar is een torx-sleuteltje voor nodig. Het toeval wilde, dat in dezelfde bocht als waar wij gestopt waren, een man in de deuropening van zijn werkplaatsje ergens aan zat te sleutelen. Wellicht had die zo’n ding. De meeste Denen spreken wel Engels of anders Duits, dus daar moest uit te komen zijn. Laat hij nou net een Nederlander zijn, in 1987 naar Denemarken vertrokken om op een scheepswerf in de haven van Odense te gaan werken. De goede sleutel was gelukkig voorradig en de boutjes konden inderdaad een slagje steviger vast en het kraken was verholpen. Daarna kregen we van onze landgenoot een gedetailleerde routebeschrijving voor een lusje over het schiereiland dat zou uitkomen bij Kerteminde. Aan zijn bouw was te zien dat hij zelden op de fiets zit, maar in tegenstelling tot wat we regelmatig meemaken, klopten zowel de instructies als zijn inschatting van de afstand. Het was nog iets makkelijker geweest als hij had gezegd: volg de blauwe bordjes Herregårdsruten, maar dit geheel terzijde ;). 

Het Deense landschap is ook hier lieflijk glooiend, met regelmatig uitzicht over zee. De dorpjes zijn vaak heel schilderachtig, met veel vakwerkhuizen en van die leuke witte kerken met trapgeveltjes en rode daken. Als een plaatsnaam de toevoeging ‘strand’ heeft is er daarentegen over het algemeen sprake van een slordige verzameling zomerhuisjes aan de kust, want de meerderheid van de Denen heeft wel een tweede wonin(kje). Daar mogen we natuurlijk niet over klagen, want omdat ze ook regelmatig worden verhuurd, hebben wij nu alweer zo’n leuk plekje.

Na de heerlijke lunch bij Lulu’s Café & Boutique in Kerteminde was het nog steeds droog en dat bleef zo tot een uur of vier. De wind was wel iets aangetrokken maar die hadden we de laatste 15 km in de rug. Er moest nog wel even gezwommen worden (het went al en het schijnt goed voor je te zijn). Daarna keken we naar de laatste ronde van de groepsfase van het bridge WK. Helaas heeft het Open Team ons en waarschijnlijk nog meer zichzelf teleurgesteld door net buiten de Top 8 te eindigen en daarmee niet door te gaan naar de KO-fase. Een pleister op de wonde is dat onze senioren (62 en ouder) zich wel geplaatst hebben, dus hebben we komende week ook nog af en toe wat te kijken.