27 november 2023 - Italie - dag 2 - B&B Ameli, Bari

Na dertien jaar in de binnenstad van Utrecht en vier jaar in het centrum van Groningen gewoond te hebben zou je verwachten dat je wel wat omgevingslawaai gewend bent. Maar de herrie van een of ander apparaat buiten of binnen het flatgebouw waar onze B&B in zit, kon ik niet negeren  zoals de klokken van de Domtoren of het dronken gebral van Vindicatstudenten op straat. Het ging ook steeds heel luid aan en dan langzaam weer uit, heel irritant. Vanmorgen was ik dus wat suf bij het opstaan. We moesten ons een beetje haasten want vanwege een grootschalige reparatie in het gebouw mochten we maar tot half 9 water gebruiken. Om die reden zou de uitbaatster ook geen ontbijt voor ons komen maken, maar ze had wel geregeld dat we daarvoor naar het cafe om de hoek, Vip, konden gaan. Dat was leuk: terwijl wij aan een klein tafeltje genoten van thee, koffie en verse croissants, zagen we het dagelijks stadsleven van Bari aan ons voorbijtrekken. Veel mensen, meest mannen, komen in dit soort tentjes even snel een caffé, een latte macchiato of cappuccino drinken en een zoet broodje eten, staande aan de bar. De dames bij het koffieapparaat werkten zich helemaal uit de naad om aan alle koffiewensen te voldoen. De klanten lijken elkaar allemaal te kennen want het was er een vrolijke boel. Er was één keurige mevrouw die na haar koffie met croissant ook nog gebruik maakte van het grote aanbod aan krasloten.

Ons uitstapje voor vandaag was het havenplaatsje Giovinazzo, dat een stukje ten noorden van Bari ligt. In de zomer is het in dit zeer charmante stadje ongetwijfeld een drukte van belang met veel toeristen, nu waren wij zo te zien de enige buitenlanders die een wandeling over de stadsmuren en door de vele smalle straatjes maakten. Bij de overdekte markt, die in deze periode niet veel meer te bieden heeft dan twee groente- en fruitkramen, een visboer, een marktslager en een kaas- en delicatessenhandeltje, was het ook al niet druk. Wij kochten er wat mandarijnen en druiven. Katten genieten zo te zien in sommige delen van de stad extra bescherming, getuige de hier en daar opgehangen borden met Colonia Felina Protetta. Je zag daar ook opvallend veel loslopende katten. Wat er in deze kolonies precies gebeurt, kon ik met mijn beperkte Italiaans en een slecht werkende vertaalapp niet goed ontdekken.

Om een uur schoven we aan bij Ristorante Romanazzi’s. Het is nu eigenlijk te koud om buiten te eten, maar ze hadden er een soort doorzichtige tent gemaakt waardoor je toch naast de haven kon zitten eten, met uitzicht op de vele kleurrijke houten bootjes. Het eten was uit de kunst. Vooraf hadden we bijzondere gnocchi van ricotta en raapstelen met rauwe garnalen, pasta met truffel en rauwe tonijn en als hoofdgerechten een goed gevulde vissoep en in octopusinkt gerolde tonijn met groenten. Omdat dit officieel nog mijn verjaardagsetentje was, namen we ook nog een toetje. Het mijne heette L’Oro di Puglia, waarbij het goud bestond uit stukjes hopelijk goed verteerbaar bladgoud en wat druppels goudkleurige olie. Henk nam iets klassieks met veel chocolade. Tonnetjerond en licht beneveld van de wijn - alleen ik hoor, Henk had zich als BOB braaf gedragen - rolden we onszelf naar de auto, die gelukkig niet ver weg stond.

Weer terug op onze kamer volgde het grote relaxen. Eten hoeven we na ons middagvullende programma in Romanazzi’s niet meer, dus we blijven lekker binnen en gaan straks nog wat afleveringen van de serie Yellowstone bekijken. En Boer zoekt Vrouw, war gisteravond niet meer lukte.