29 augustus 2023 - Denemarken - dag 12 - Dalby Bugt, Mesinge

We hadden gisteren onderweg het bordje Vikingemuseet gezien en omdat het toch geen zwemweer zou worden, leek dat best een goede bestemming voor vandaag. Marja heeft nog wel even gekeken op de steiger en kwam tot de conclusie dat een iets andere windrichting de kwalletjes had verplaatst naar een andere plek. Wellicht later in de week nog eens weer proberen.

Het museum ligt hier hemelsbreed hooguit 10 km vandaan, maar wel achter een langwerpige zeearm, het Kertemindefjord, waar we omheen moesten fietsen. Op de heenweg konden we bij de bakker in Munkebo terecht voor een lekker lunchbroodje ‘to go’. Munkebo is een tamelijk desolaat dorp met een mislukt winkelcentrum, dat alleen maar het benoemen waard is dankzij de Munkebo Bakke, een heuvel daar vlak in de buurt. Deze is ontstaan als stuwwal in de laatste ijstijd en vanwege de strategische ligging was er al vroeg een (Viking-)nederzetting. Helaas lazen we dat pas in het museum, anders waren we vast wel even gaan kijken.

Het museum was de moeite waard. De belangrijkste attractie is een koningsgraf van ongeveer 1100 jaar oud. Als rijke mensen overleden kregen ze in hun graf een deel van hun bezittingen mee, vermoedelijk omdat ze daar in het hiernamaals nog iets aan zouden hebben of om de goden mild te stemmen. Deze gewoonte had voor- en nadelen. Veel van de graven zijn in de loop van de eeuwen geplunderd, maar de spullen die zijn overgebleven helpen mee voor het vormen van een beeld van het leven in die tijd. Dit koningsgraf is er ook niet ongeschonden afgekomen, maar toen het in de jaren dertig van de vorige eeuw werd herontdekt, bleek al snel wat een unieke en nogal lugubere vondst het was. De koning is begraven in een oorlogsschip van 23 meter lang dat speciaal daarvoor naar een heuveltje vlak langs het fjord was gesjouwd. Hij lag zelf achterin opgebaard in kostbare kleding en met zwaarden en juwelen en voedsel om zich heen. Dat is althans de reconstructie, want het stoffelijk overschot en veel van de kostbaarheden zijn verdwenen. Voorin liggen de stoffelijke resten van elf paarden en vier honden, waarvan je nog een deel kunt herkennen. In de loop van de tijd is het hout vergaan, maar de contouren van het schip en veel van de metalen onderdelen en ornamenten, die toen al werden gebruikt, zijn wel bewaard gebleven. Dankzij een weldoener is de vindplaats later overkapt en worden luchtvochtigheid en temperatuur zorgvuldig in de hand gehouden om de situatie te stabiliseren en bezoek mogelijk te maken.

Veel van de andere archeologische vondsten in en rondom de grafheuvel liggen in het museum zelf, alsmede een op dezelfde grootte nagebouwde versie van het schip zoals het er destijds moet hebben uitgezien, inclusief inhoud. In het fjord ligt ook een replica van het schip, zonder inhoud, waarmee groepen in de zomermaanden kunnen varen (wel zelf roeien). 

Zoveel educatie op een dag en voor de 3e dag op rij een stuk fietsen zorgden ervoor dat we eenmaal terug in ons huisje niet veel meer hebben gedaan, ook best een keer lekker ;)