3 december 2023 - Italië - dag 8 - Pietra d’Angolo, Locorotondo

We hebben zo’n leuk huisje nu! Een echte trullo dus, met hele dikke muren en een hoge, kegelvormige zoldering. En omdat het straks Kerstmis is, is het hele interieur in kerstsferen gestoken met veel rood, groen en rendieren. Vanochtend gingen we kijken wat er allemaal voor ontbijtingrediënten in de kastjes staan. De vijftienjarige dochter van de eigenaresse had dat gisteren in haar beste school-Engels allemaal uitgelegd en aangeprezen: thee, koffie, sap, toast, pannenkoekjes en van die leuke kleine pakjes Kellogg’s cereal met melk in een trullo-fles(!). Daarmee konden we een goede bodem leggen voor de activiteiten van de dag.

Ons eerste taakje: een klein wasje doen in het speelgoedwasmachientje in de badkamer. Dat is een tonnetje van 40 cm hoog met slangen waarmee je het water erin laat stromen en ook weer eruit. Daarna schudt het apparaat wat heen en weer en is het tijd om het Ieniemienie centrifugeermandje erin te draaien. Veel gedoe kortom, waar we beiden natte sokken aan overhielden en een was die, om met ma Van Doren te spreken, niet schoon maar wel min of meer fris was.

Activiteit twee: een botanische tuin bezoeken waar ze allerlei oude fruitrassen weer nieuw leven hebben ingeblazen en waar je volgens de reisgids de producten ook kon kopen. De weg ernaartoe was beeldschoon met heel veel trulli, decoratieve muurtjes en daartussen olijfbomen en wijnstokken. Dat de Conservatorio Botanico vervolgens wat tegenviel - alleen maar kale bomen en een winkeltje zonder personeel, was dus niet zo erg. We reden door naar Cisternino, alweer zo’n prachtig stadje vol met oude gebouwen en smalle straatjes. Maar eerst gingen we de plaatselijke specialiteit proeven: bombette, gegrilde vleesrolletjes in diverse smaken. Daarvoor gingen we naar een van de vele macelleria’s, slagerijen dus, met een vitrine vol vlees en een grote oven waar de enorme spiezen in worden gehangen. Wij namen samen heel bescheiden één spies met twaalf bombette, totaal wel 400 gram vlees denk ik, en daarbij gepofte aardappelen en salade. De Italianen om ons heen gaan zo te zien met een veel grotere trek naar hun zondagse pranzo dan wij, want wat bij hen allemaal op tafel kwam en schoon werd opgegeten, was ongelooflijk. Erg leuk om zo’n plaatselijk gebruik mee te maken. Later, toen we nog een wandeling door het met veel kerstattributen versierde oude centrum maakten, zagen we nog veel meer van die macelleria’s, met grote rijen wachtenden ervoor en heel veel tafeltjes buiten waar Italiaanse families uitbundig zaten te lunchen.

Omdat we het ons nu eenmaal voorgenomen hadden, zijn we ook nog naar een tweede stadje gegaan, Martina Franco. Het was inmiddels smerig koud geworden, dus we hebben de wandeling beperkt gehouden. Henk heeft wel veel mooie foto’s gemaakt. Ook hier flaneerden de Italianen er lustig op los en ik keek weer eens met een mengsel van bewondering en moedeloosheid naar al die perfect gekapte en opgemaakte vrouwen in de mooiste outfits.

Weer terug in ons kabouterhuisje hebben we wat gegeten, de was binnengehaald en plannen gemaakt voor de komende dagen. Het weer wordt er helaas niet beter op, maar er is gelukkig genoeg te zien en te beleven.